BİR dönem sinemada belli ayrımlar vardı. "Yıldız sineması" ya da "Yönetmen sineması" gibi... Gişesi garantili oyunculara film yapmak, riski ortadan kaldırıyordu. Örneğin Kadir İnanır ile Türkan Şoray'ı ya da Ediz Hun ile Hülya Koçyiğit'i perdede bir araya getirdiniz mi, en azından maliyeti çıkarmayı garanti ediyordunuz. Aynı şekilde ismi gişe garantisi yerine geçen yönetmenler de vardı. Onların perdedeki imzası, çekin arkasındaki ciro gibiydi. Ancak daha sonra sinemada "yıldız devri" bitti. Senaryolar öne geçti. Son dönemde başarı kazanan filmler özellikle "senaryoları" ile seyirci çekiyorlar. Aynı durum, televizyon için de söz konusu olmaya başladı. Eskiden belli dizi oyuncularının rol alması, bir diziyi kurtarmaya yetiyordu. Ancak son dönemde "ağır topların" başrol oynadığı diziler yeterli reytinge ulaşamadı. Çünkü televizyon izleyicisi "kendi keşfettiği" oyunculardan keyif almaya başladı. Yarışma programları için de benzer bir durum söz konusu... Artık ünlülerden kurulu jüriler beklenen reytingi getirmiyor. Son örnek; Seda Sayan, İbrahim Tatlıses ve Muazzez Abacı'dan kurulu "görkemli" jürinin görev aldığı Hayalin İçin Söyle'nin reyting listelerinde ilk 20'ye zor girmesi... Çünkü insanlar artık yarışmacıların değil de jürinin yarışmasından bıktı. Onlar ekranda yeni yüzler, yeni yetenekler görmek ve "keşif" arzularını bu yolla tatmin etmek eğilimindeler. Çünkü dijital teknolojideki yenilikler artık hayatımızı "ünlüye" boğdu. Eskiden bir assolisti dinlemek için gazinoya gitmek şarttı. Şimdi şarkıcısı, oyuncusu, mankeni günün her saatinde bir tuşun ucunda... İnternet teknolojisindeki sıçrama, artık herkese "kendi televizyonunu yaratma" şansı veriyor. Vidivido'lar, Youtube'lar, Facebook'lar ünlüleri sıradanlaştırdı. Günümüzün televizyon insanı artık kendi keşiflerinin peşinde... Televizyon sektörüne para ve emek akıtanların bu değişime ayak uydurmaları şart. Zira "Veririm falanca yıldıza şu kadar para, götürürüm reytingi" devri artık kapandı...