Tarih bizlere Almanlar'daki ırkçılık duygusunun zaman zaman akl-ı selimin önüne geçtiğinin örneklerini sıkça veriyor. Genç tarihçilerimizden Fatih Gürcan bir yazısında Almanlar'ın Roma'yı yıkıp, daha sonraki dönemlerde de Hıristiyanlığa çok büyük zarar verdikten sonra Hıristiyanlığı geç kabul eden Avrupalı milletlerden biri olmak gibi iki büyük günahın vebalini tarih boyunca üzerlerinde taşıdıkları için hep saldırgan olduklarını uzun uzun anlatır.
Moltke ve Bismark Paris önlerinde
ROMA'YI YIKTILAR
Bizim Almanya olarak söylediğimiz devletin adı dünya literatüründe "Germany" yani Germen milletinin ülkesi olarak geçer. Türkler ve Fransızlar ise güneyde yaşayan bir Germen topluluğu olan Alamanlar'dan yola bütün Germen kabilelerini Alman diye isimlendirmişlerdir.
Almanlar, Keltler, Kartacalılar ile beraber Roma'nın en büyük belalarından biriydi. Fırsat buldukça, yağma amacıyla güneydeki Roma şehirlerine sefer düzenleyen Germen kabileleri, Roma yöneticilerini canından bezdirmişti. Nitekim bunu engellemek amacıyla Germen toprakları ile Roma İmparatorluğu'nu ayıran sınırlara tahkimatlar inşa edilmişti. Tahkimatların görevi Roma'yı barbar Germen kabilelerinden korumaktı. Ancak batıya ve güneye doğru akın akın göçen Germenler, Roma Medeniyeti adına ne var ne yoksa yakıp, yıkıp, her yeri kan gölüne çevirdiler.
Roma İmparatorluğu, 395'te ikiye ayrıldı. Hun ve Germen akınlarına dayanamayan Batı Roma İmparatorluğu 476'da yıkıldı.
Kavimler göçü yaklaşık 300 yıl etkisini göstermiş ve bu süre içerisinde Avrupa, perişan olmuştu. 8. yüzyıldan itibaren Avrupa'da taşlar yavaş yavaş yerine oturdu. Yeni dönemi başlatan Karolenj Hanedanı'ndan Şarlman'dı.
Franklar, 732'de Puvatya'da Müslüman Araplar'ı durdurarak Avrupa'nın Müslümanlaşmasına engel oldular. Daha sonra doğuya ve güneye doğru genişleyen Frank İmparatorluğu, Almanya ve İtalya'yı topraklarına kattı. Şarlman, 800'de papanın elinden Roma imparatorluk tacını giydi. Alman ve Fransız milliyetçileri, Şarlman'ın kendi milletlerinin önderi olduğunu tartışıp, dururlar. 840'ta imparatorluk üçe ayrıldı. Almanlar, Şarlman'ın imparatorluk tacını devralan kanadı oluşturdular. Bu dönemi "Birinci Reich", yani İlk İmparatorluk olarak kabul ederler.
Alman İmparatoru, Birinci Dünya savaşı sırasında bir cephede.
HAÇLI KATLİAMLARI
Ortaçağ Almanyası psikolojik bir ikilem içerisindeydi. Almanlar bir yandan imparatorluk tacına kendilerinin sahip olması münasebetiyle kendilerini üstün görüyorlardı.
Diğer taraftan ise Roma'yı yıkmak ve Hristiyanlığa çok büyük zarar verdikten sonra Hristiyanlığı kabul etmek gibi iki büyük günahın vebalini hissediyorlardı. Bu psikolojik ikilem Almanlar'ın koyu Hristiyan olmalarına ve hükümdarlarının da diğer krallara göre papaların çok daha fazla tesiri altında kalmalarına sebep oldu.
Haçlı Seferleri sırasında çok kan döktüler. İlk Haçlı seferine Yahudiler'i katletmekle başlayan Almanlar, yeni Hristiyan olan Macarlar'ı keserek yola devam etmişlerdi. Rumlara her türlü zulmü yaptıktan sonra Kudüs'e varıncaya kadar her türlü katliamı yapıp, Kudüs'ü kan gölüne çevirdiler.
Kudüs'teki bütün Müslüman ve Yahudiler'i kesmekle tatmin olmamış, şehirdeki doğulu dindaşları olan Ermeni ve Süryaniler'i de katletmişlerdi.
Haçlı seferlerinin en radikal ve fanatik milletlerinden birisi Almanlardı.
Ortaçağın sonuna doğru Alman İmparatorluk mekanizmasında siyasi ağırlık güneye doğru kaydı. Habsburg hanedanı Alman Tarihi'nin şekillendirilmesinde mühim rol oynadı. Habsburglar, Avrupa'nın önemli bir kesimini ele geçirdiler. 18. yüzyılda Almanlar'ın yükselen değeri ise Prusya oldu. Avusturya topraklarını genel olarak diplomatik ve evlilikler yoluyla genişletmeye çalışırken Prusya'nın siyaseti savaştı. Prusya bütün varlığını ordusuna borçluydu. Prusya'nın genişleme stratejisi öncelikle halkı Alman olan bölgeleri ülke topraklarına katmaktan geçmekteydi.
