Çılgın sinema günlerine giriyoruz. İstanbul Film Festivali 32. yılını cuma akşamı yapılacak galayla açıyor. O akşam son Almodovar filmini izlemeden önce, birlikte sinemamızın bir avuç emektarını da onurlandıracağız.
Örneğin Ayşe Şasa'yı. O upuzun boyu ve ceylan bakışlarıyla keşke gelse. Ve bizlere o çok özgün yaşamından bir katreyi bizzat sunsa... Sosyete kızı olarak başlayıp Atıf Yılmaz'la evliliğin onu taşıdığı Yeşilçam'da senaryo yazarlığına, entelektüel âlemin kraliçesi olmasına, sonra geçirdiği bunalıma ve sonunda inanç sayesinde eriştiği huzura dair bir şeyler biliyorsak eğer, bu çok özel hayat hikâyesine hayran olmamak ve o gece onu alkışlamamak imkânsız. Orada olsa da olmasa da...
Sonra görüntü sihirbazı Aytekin Çakmakçı. Sayısız filmi peliküle taşımış, Altın Portakal ve Altın Kozalı büyük usta. Ardından yine bir Yeşilçam çınarı: Ahmet Mekin. Katalogdaki yazısını bizzat Türkan Şoray yazmış: Selvi Boylum Al Yazmalım'la sinemamızın en ölümsüz çiftlerinden birini yaratırken, ayni zamanda aşkın en çok emeğe ihtiyacı olduğunu da belleklerimize kazıyan ünlü ikili. Umarım ödülünü de Türkan hanımdan alır.
Ve de elbette Lale Belkis. Yeşilçam'ın kendine özgü biçimde 'kötü kadınları' onca sevdirme mucizesinin yaratıcılarından biri. (Yanıbaşına Suzan Avcı'yı mı iliştirmeli?). O yalnızca 'altın kalpli meşum kadın' olarak kalmadı. Şarkılarıyla da ölümsüzleşti. Öyle değil mi, Naim (Dilmener)?
Ben hepsini şimdiden kutluyorum. Ve kapanışta sıranın iki büyük yabancı ustaya geleceğini hatırlatıyorum: Peter Weir ve Costa-Gavras. İyi festivaller!..