98'lik Ali Haydar Özde, Aydın'ın ilk sinemacısı.
1930'da küçük bir motor bulup, sinema açmış.
-Kazım Karabekir Paşa, Aydınlı Cemal Çiftçi'nin kızı İclal hanımla evliydi... 3 yıldan fazla Aydın'da kaldı... Sinemama çok gelirdi.
Dönem "sessiz sinema" dönemi.
Konuşmalar "altyazı ile" veriliyor.

***
Bir gün Kazım Karabekir, eşi ve kayınpederi ile sinemaya gelmiş.
Oynayan film "Sarı Zambak."
-Yavuz bey, Sarı Zambak'ın konusunu biliyor musun?
-Hayır dede.
-Anlatayım da öğren.

***
Avusturya kralının çirkin bir oğlu varmış.
Hiçbir kız onunla evlenmiyormuş.
Bir gün kral sarayda balo düzenlemiş.
Ülkenin bütün güzel kızları balodaymış.
Kral demiş ki:
-Oğlum hangi kızı dansa kaldırırsa, o kız benim oğlumla evlenecek... Bu bir emir.
Çirkin prens güzel bir kızı dansa kaldırmış.
Kız, prense uzak duruyor, hatta onu itiyormuş.
Prens bir ara kızın kulağına eğilmiş.
Bir şiir söylemiş.
Güzel kız, şiirden etkilenmiş, ve prense sarılmış... Aşık olmuş... Evlenmişler.

***
Film bitince Karabekir Paşa, sinemacı Ali Haydar'ı çağırmış:
-Ben bu şiiri istiyorum... Beni ağlattı.
-Emredersiniz efendim, filmi tekrar tekrar seyreder, şiiri kağıda dökerim.

***
Dede dedi ki:
-Yavuz bey sana bu şiiri okuyayım mı?
-Dede bunca yıl unutmadınız mı?
-Hiç unutulur mu?
Ey cihanda benzeri olmayan,
Füsuni gözleri kamaştıran,
Altından tatlı rengini çalan,
Bana sensin sevgiyi tattıran,
Aradım bucak, bucak,
Kabil mi aşkından uzaklaşmak,
Çiçekler sultanısın sen sarı zambak.

***
Kazım Karabekir şiiri alınca Ali Haydar'a "1 lira" vermiş.
-Büyük paraydı... Almak istemedim... Ama zorladı... Alıp, elini öptüm.
Dede sonra başladı "başka şiirler" okumaya.
Aşk şiiri deseniz var, kahramanlık deseniz var.
İstiklal Marşı'nın tamamı ezbere, Çanakkale destanı bile.
Dede "işte böyle bir adam."