Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Berat Albayrak ile 20 bin fitte Çin'e giderken öğrendik İstanbul Atatürk Havalimanı'ndaki (AHL) hain terör saldırısını...
Nasıl oldu? Kim/kimler yaptı? Ölen ya da yaralanan var mı? Bu sorular zihnimizi kemirirken indik Pekin'e...
O dakikalarda terörün acı fotoğrafı artık netleşmişti.
Cevaplanması gereken yeni sorular birikmişti. En can alıcısı da şuydu: "Dünyanın 10'uncu, Avrupa'nın 3'üncü en büyük, her gün 160 bin yolcunun kullandığı, günde bin 250 uçağın inip kalktığı, pergelle çizdiğinizde çevre havalimanlarına göre rakipsiz, tüm dünyanın aktarma noktası olmuş bir yerde güvenlik yetersiz miydi?" Malum, bir havalimanının güvenliği uluslararası müeyyidelerle belirlenir. Gidin dünyadaki havalimanlarına bakın. Aşağı yukarı hepsinde benzer sistemler vardır.
Havalimanının ana giriş kapısında bir nizamiye olur. Burada sizi durduran olmaz. Aramalar check-in işlemlerinden sonra başlar. Hatta AHL bu açıdan Avrupa'dan daha iyi durumdadır.
Çünkü çifte X-Ray'den geçersiniz. (Brüksel'deki terör saldırısında bunun önemi anlaşılmıştı.) Bunlar gidiş katı...
Peki ya geliş katı?
Dışarıda hiçbirimizin fark etmediği sivil polisler gezer. (AHL saldırısında, geliş katında teröristleri taksiden indiğinde ilk fark eden ve şüphelenerek kimlik soran kişinin bu sivil polislerden biri olduğu söyleniyor.) Bir de Avrupa'daki birçok havalimanında gördüğümüz elinde uzun namlulu silahları olan komandolar vardır. 2000'li yıllardan bu yana AHL'de bu tedbiri hissediyorduk.
Sonra bir ara kalktı. Neden?
Çünkü vatandaşlar görüntüden rahatsızdı. Yanılmıyorsam geçen yıl yine getirildi. Ama önceki günkü saldırıda bunlar neredeydi bilmiyorum?
Bildiğim şey şu:
Havalimanlarında terör saldırılarını caydıracak bu tedbirin tekrar ve en sıkı haliyle geri gelmesi...
Tabii, güvenlik önlemlerinden vatandaş olarak şikâyet etmememiz gerektiğini maalesef bu acı tecrübeyle görmüş olmak da bizi yaralıyor.
Hepimizin başı sağ olsun.