Ulus'taki evimizin karşılarında bir yerde, sanki koca bir duvar yükseliyor. Dev bir inşaat, modern bir Çin seddi. Aynı yapıyı Barbaros Bulvarı'ndan gelip Zincirlikuyu kavşağından Levent'e doğru devam ederken de görebilirsiniz: Sağda, Boğaz'a bakan eski Karayolları binası arazisinde süregelen Zorlu grubu inşaatı. Elbette her şeyi var: AVM'si, rezidansları, ofisleri. Her eski-yeni sermaye grubunun 'yükselen kent' İstanbul'un bir köşesine dikip bir rant kaynağına çevirmeyi hayal ettiği dev yapılardan biri. Elbette yapılan bir kaçak inşaat değil. Planlıprogramlı, bilimsel ve mimari bir yapıt. Eskinin yağma ekonomisine, kentin en güzel yerlerinin kapanın elinde kalması dönemine kıyasla, bir büyük ilerleme bile sayılabilir. Bu açıdan pek yakınacak değilim. Ama iyi hatırlıyorum. Bu arazi ihaleye çıktığında, kamuoyuna açıklanan projede geniş bir alanın Boğaz'a nazır, halka açık bir park haline getirileceği de söylenmişti. Kamuoyuna böyle bir söz verilmişti. Ne oldu o söze? Görülen o ki yapı tüm alana yayılıyor: Üç adet de gökdelen sonradan eklenmek koşuluyla. Parka yer mi kaldı? Şu denebilir: Bu tür yerler, şimdi öyle yüksek (yükselen/yükseltilen) fiyatlarla satışa arzediliyor ki... Kamu, biraz da haklı olarak, elindeki malı en iyi biçimde değerlendirmek istiyor. Ama bedeller öyle yükselince, alıcılar da aldıklarını azami biçimde paraya dönüştürmek istiyorlar. Ve beton, yeşili tümüyle siliyor. Şu günlerde başlayan Borsa-2 filminde Michael Douglas'ın sözü gibi sanki: "Yeşil denince aklıma gelen, sadece doların yeşilidir!" Elbette tüm bunların bir optimum noktada buluşturulması ve özellikle büyük arazilerin satışında halk için, İstanbul için önemlice bir alanın yeşile ayrılması gerekiyor. Bu kentin kurtulması ve bir New York'a, üstelik zevksiz bir NewYork'a dönüşmemesi için. Ama verilen sözler tutulmazsa, diğer benzer projelerde, örneğin Ali Sami Yen ve Likör Fabrikası'ndaki benzer vaadlere kimi, nasıl inandıracaksınız?