Metrobüsle kolay gidileceğini tahmin ediyordum ama bu kadarını değil.
Öyle rahat, zahmetsiz, hızlı oluyor ki her şey; metrobüsten dışarı adımını atıp da yürüyen merdivenler maharetiyle hop diye Zorlu Center'a varınca, hele bir de burada bulunma sebebi bir Broadway şovu olunca...
İnsan kendini trafiğiyle bezdiren İstanbul'da değil de ulaşım sorununu çözmüş, kültür sanat aktivitelerini çeşitlendirmiş, böyle acayip bir rüya kentte sanıyor.
Zorlu Center Performans Sanatları Merkezi denen yer pek görkemli olmuş.
Ana fuayedeki kokteylde CemÜmit Boyner'den Sinan Genim'e, Bülent Eczacıbaşı'ndan Erol Evgin'e ciddi bir kalabalık... Ve herkesin arasında heyecanla, gururla dolaşan Ahmet Zorlu...
60'LARDAN BİR HİKAYE
Haşmet hissi, fuayeden Ana Tiyatro'ya geçtiğimizde de bizle. Adımları adapte etmenin pek de kolay olmadığı basamak mesafelerine önce biraz gıcık oluyoruz ama her basamağın kenarında o sıradaki koltuk numaralarının yazılı olduğu ışıklı tabelalar hem işlevsel hem estetik.
Koltuklar da rahat olduğuna göre, hazırız. Gelsin bakalım Jersey oğlanları... Jersey Boys, popüler bir Broadway gösterisi. 60'ların rock'n roll grubu The Four Seasons'ın hikayesini anlatıyor. Müzikallerin Oscar'ı tabir edilen Tony Ödülleri'nde en iyi müzikal seçilmişliği var.
Biraz malumat sondajladım size:
Bu tip müzikallere, 'jukebox musicals' deniyormuş.
Yani söylenen/ çalınan parçalar özgün değil; daha önce söylenmiş parçalar.
1960'ta grubun adı Dört Âşık. Sonra Dört Mevsim oluyor. Kuruluştaki elemanlar Frankie Valli, Bob Gaudio, Tommy DeVito ve Nick Massi...
Müzikleri yapan Bob Gaudio ile bir zamanlar grubun üyesi olan Bob Gaudio aynı kişi.
Bob Gaudio, Buddy ve Mamma Mia! gibi beğenilen müzikallerin de müziğini kotaran kişi. Onlar başarılı olunca kendi geçmişine yöneliyor.
Müzikal, konu ettiği grubun adı gibi 'Dört Mevsim'den, yani dört bölümden oluşuyor: İlkbahardan kışa, grubun kuruluşu, başarıyı yakalayışı, sorunların baş göstermesi ve dağılışı...
New Jerseyli gençlerden oluşan The Four Seasons'ın en ünlü parçaları, grubun yaşadıklarıyla paralel biçimde söyleniyor: Big Girls Don't Cry, Sherry, December 1963 (Oh, What a Night), My Eyes Adored You, Walk Like a Man, Can't Take My Eyes Off You, Working My Way Back to You, Rag Doll...
Jersey Boys ilk defa 2005'te Broadway'de sahne alıyor. Sonra Londra West End, Las Vegas, Chicago, Toronto, Melbourne, Singapur, Güney Afrika, Hollanda, geziyor.
2006'da en iyi müzikal dahil olmak üzere dört kategoride, tiyatro ve müzikaller alanının Oscar'ı sayılan Tony Ödülü'nü alıyor.
ÇÖPLÜKTEN SARAYA VE...
Ayrıca 2009'da en iyi müzikal dalında Londra Tiyatro Derneği'nin verdiği, prestijli Laurence Olivier Ödülü'ne layık görülüyor.
Müzikalin albümü 2007'de kendi kategorisinde Grammy kazanıyor.
Tam bir Amerikan öyküsü bu:
Çöplükten saraya, sonra tekrar çöplüğe...
Grup hakkında kamuoyu pek az şey biliyor. Oyun yazarları elemanların geçmişini araştırdığında, hapse girip çıkmalar filan olduğunu hayretle görüyor. Halbuki Amerika'da böyle tiplere özellikle o dönemde şans verilmediği biliniyor. Dönemin basını nedense onları didik didik etmiyor.
Müzikal için hazırlık yapılırken grubun hayattaki üç elemanıyla konuşuluyor:
Bob Gaudio, Tommy DeVito, Frankie Valli... Herkes olayları kendi açısından anlatıyor.
Bilhassa o dönemi doğrudan yaşamış veya şarkıları yabancı olmayan kuşak tarafından çok beğeniliyor.
AKUSTİK İYİ, BUNA ÇENTİK ATILIR
Jersey Boys'un toplam 54 uluslararası ödülü varmış. Dünya çapında 14 milyon da izleyicisi.
Bu kadar popüler bir gösteri ayağınıza kadar gelmişken... Size "Gördüm mü, gördüm!" diye yanına çentik atma imkanı vermişken... Üstelik de salonun akustiği gayet iyi olmuşken...
24 Kasım'a kadar 14 milyon küsuruncu olmakta fayda var.
