Endişelerin prangasında başladı Fenerbahçe maça. Sonuna kadar da böyle devam etti. 27 yıllık hasret, Urfa'ya gelen on binlerce taraftarı görmüyordu kimsenin gözü. Akıllarına pazarı takmışlar gibi, sahada saygıyı hak edecek bir şey yapmadan oynadılar. Kazanmak isteyen değil, kaybetmemeye çalışan olunca, öne geçtikleri halde... Kalelerini gole kapamakla övünüp, rakibe pozisyon bile vermediklerini belirttikleri halde... Kalpleri bu maç için atmıyordu.
Devre bittiğinde atılan şut sayısı 12-2... Rakip seni eziyor, orta sahan teslim olmuş. Belli ki birisi "Aman yorulmayın" demiş, peşinden de eklemiş; "Kart görüp cezalı da olmayın"
Trabzonspor her denemesinde deliyor Fenerbahçe'yi. Umut ve Burak biraz becerikli olsalar, tabeladaki farka baştan razı olacak Fenerbahçe tarafı... Şenol Hoca tüm takımını adam adama oynatıyor. Açık oyuncuları (Burak- Engin) rakip beklerin peşinden ayrılmıyor. Bir adım ileri gidemiyorlar. Guiza ile yine 10 kişiler. Alex ortalarda yok. Emre sinir küpü, Selçuk üçüncü stoper. Özer ile Mehmet Topuz kendi varlıklarını bile sorgulayamıyor.

İPLER AZİZ BAŞKAN'DA
Her şey bir tarafa, Trabzonspor'un kullandığı tüm duran toplara vurması, defansif eşleşmede sıkıntılar olması anlaşılamaz. Şenol hoca sadece sahada değil, kağıt üstü planlarında da mat ediyordu rakibini.
Bu işin ikinci yarısı var diye düşünüyoruz. Elbette yanlış yapıyoruz. Bizler kafa yoruyoruz ama kenardakinin böyle bir sıkıntısı yok. İpler Aziz Başkan'da. İşleri yoluna koydu, Daum'a bir sms atamadı. "bn ory gtrm" diyebilirdi mesela. Belli ki onun da "atımı" kalmamış. Ya da Urfa'dan dönen bir yanlış hesap söz konusu. Hasretin 28. yılı başlıyor, 13'ü Aziz Başkan'a ait. Yine beceremedi.
Bu maçı kaybetmenin mazereti çok olabilir. Sıcak, kafaların lige kayması, maçın gündüz oynanması, sakatlıklar vs...
Ama koşmamanın, pes etmenin veya vazgeçmenin mazereti olamaz. Takımı, Daum'u, Başkan'ı kurtaran Alex'in yarattığı golü görüp, Şenol Güneş'e içi yanmaz mı insanın. Alex'i alıp, iki forveti verip, 10 kişi oynamaya dünden razıdır.
Urfa'nın havası gibi, sıcak insanlarının keyifle izlediği bir final yaşadık. Eğer Ankara'da da Fenerbahçe takımını böyle görürsek -ki göreceğiz- dün kaybedilenin bu kupa değil, bazılarının düşürülen takkesi olduğunu da anlayacağız.