Fenerbahçe bu sezon hiçbir deplasman maçını bu kadar baskın oynamamıştı. İlk golü bulana kadar sahayı paslarla örerek, rakip ceza alanına etkili gelmeyi başardılar.
Üst üste tehlikeler yaratıp, 13'te de öne geçince, maçın temposunu düşürdüler. Topun kendilerinde kalmasını tercih edip, skoru korumayı birinci amaç yaptılar.
Perşembe günkü Avrupa Ligi maçının gölgesi de olabilirdi bu karar, Manisaspor'un en ufak bir dokunuşta yıkılan defansif kalesini görmeleri de.
Rakip skora ortak olma yerine, fark yememenin peşine düşmüş gibiydi. Fenerbahçe yarı alanına geçerken üç kere düşündüklerini zannediyorum.
Halbuki Reha Kapsal sadece Isaac'le değil, solda Simpson, sağda da Güven Varol ile golü bulmayı kurgulamış, ama bunu gerçekleştirecek pas organizasyonu eksik kalmıştı. Genç hoca 25'te Mehmet Nas'ı oyuna alarak bu eksiği gidermek istedi. Beraberlik golünü de kaleyi tutan ilk şutuyla buldu.
SAVURGANLIĞIN FATURASI
İkinci yarıda Alex'in nöbetçisi değişmiş; Mehmet Güven'in yerine Yiğit İncedemir gelmişti. Daha geride bekleyen ve daha az faul yapan Manisa defansını yerden ve araya etkili paslarla birçok kez delmeyi başardı Fenerbahçe.
Çok net fırsatları kaçırıp, genç kalecilerin (İlker sakatlanıp çıktı, yedeği Bulut oyuna girdi) üst üste yaptıkları kurtarışlara takılıyorlardı.
İkinci golün çevresinde dolaştılar. Ama golü getirecek beceriyi ayaklarında barındırmıyorlardı. Neredeyse kendi ceza alanından çıkmamakta kararlı Manisaspor'un sabırlı ve faulsüz bir bekleme etabında, Fenerbahçe'nin gol adına her şeyi denediğini söylememiz gerek. Yedi dakikalık uzatma açıklandığında bir umudu daha ceplerine koyduklarını düşünürken, alınan risklerin içinde hiç hesapta olmayan ikinci Manisa golü geldi.
Futbol kendi kurallarını uyguluyor, savurganlığa faturasını kesiyordu. Üst üste üçüncü maçı da uzatma dakikasında gelen golle puana ve tura çevirmek, böylesine bir gecenin en büyük piyangosu.
Yine de bu maçı, son iki (Diyarbakır- Bursa) ile karşılaştırmak doğru değil. Belki sonuç tatmin edici değil ama, Manisa'da futbolun cilvesi de sahadaydı.