Twitter gerçeğinden kaçış yok. Peki, nasıl yaklaşmalı? Aktardığım örneklerden görüldüğü gibi kısıtlamalar konusunda görüşler farklı. Medyanın köklü olduğu ülkelerde gazeteciler hem kurumsal hem de özel hesaplar açmış durumda, ve bunları birbirinden ayırmaları gerekiyor. Özel hesaplarda bile dikkat etmeleri gereken noktalar var.
Bizde ise durum daha karışık. Siyasetçinin gazeteciye gazetecilik, gazetecinin de siyasetçiye siyaset öğretme heveslisi olduğu bu ortamda, genelde herkes kendi özel hesabından takipçileriyle sınırları bulanık bir söylemle ilişki kurmuş durumda. Belirsizliği dağıtmak, güveni sarsmamak, kişisel ve kurumsal imaja zarar vermemek için şunlara dikkat gerekiyor.
Twitter kullanan kişi yazı işleri müdürü, editör veya muhabir ise, kendisinin ve/veya kurumun saygınlığını, güvenilirliğini zedeleyecek yorumlardan uzak durmak.
Kimseye zarar vermemek.
Mağduriyete yol açmamak.
Doğru, adil, dürüst olmak.
Kurum için hazırlanan bir haber ile ilgili olarak önceden tweet atmamak.
Haber ve yorumları, kurum organlarında yayınlanmadan önce twitter ortamına geçmemek.
İletişimde ölçülü dil kullanmak.
Mesleki konular dışındaki kampanyaların parçası, aracı olmamak.
Söz konusu kişi köşe yazarı, yorumcu, kanaat önderi ise, kendisini ve kurumu farklı meslek dışı odak ve kurumlarla özdeşleştirecek söylem; ya da ırkçılık, kin ve nefret yayıcı görüş, cinsel ayrımcılık; şiddet ve suç sayılan eyleme övgüden uzak durmak.
Genel olarak, yazanı daha sonra utandıracak, kendisini ve kurumunu zor duruma düşürecek içerikten uzak durmak.
Uygarca tartışmak, yapıcı ve bilgilendirici tartışmaya davet etmek.
Sonradan utanılacak aptalca şeyler yapmamak.