Eski dünyanın yerleşik alışkanlıkları yeni dünyada birer balon gibi patlıyor.
Bu alışkanlıkların en başta geleni, dünyadaki önemli sorunların lider zirveleri tarafından çözüme kavuşturulacağı beklentisiydi.
Buna en dramatik örnek, İkinci Dünya Savaşı bitiminde Roosevelt, Churchill, Stalin zirvesinin Almanya'yı dörde bölmesi gösterilebilir.
Ancak hatırlayalım; Almanya'yı birleştiren bir zirve olmamıştır, Doğu Almanlar duvarı yıkarak Almanya'yı birleştirmişlerdir.

ÇÖZÜM ÜRETİLEMEDİ
Eski alışkanlığımızın sonucu olarak Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın, Amerikan Başkanı Biden ile yapacağı zirvede pek çok sorunun çözüme kavuşturulmasını bekliyorduk.
Örneğin, PKK ve PYD'ye Amerikan desteğinin kesilmesi, Yunanistan'ın Amerika tarafından kışkırtılması, Fetullah Gülen'in artık Amerikan korumasından çıkması gibi beklentilerimiz vardı.
Ve sonunda bu zirve geldi.
20 dakika olması bekleniyordu, görüşme 1 saati geçti.
Ancak bu görüşmede iki ülke arasındaki sorunların çözümünde mesafe alındığına dair hiçbir emare görünmüyor.

DÜNYAYLA DİYALOG
Sonuç ortada, kendi başımızın ağrısına kendimiz ilaç bulacağız. Amerika sadece bela üretiyor.
Bundan sonra Biden ile meyveli bir zirve ancak Kılıçdaroğlu tarafından yapılabilir.
Herhalde Kılıçdaroğlu öyle bir zirvede, Amerika'nın PKK'ya daha çok yardım etmesini önerir. Biden da bunu kabul eder ve zirve başarıya ulaşır.
Biz Türkiye olarak kendimize yeterli olduğumuzu uzun bir süredir öğrendik.
Zirveleri ve diyalogları sadece Amerika'da aramıyoruz artık. Türkiye bütün dünyayla diyalog içinde.
Eğer bunun kıymetini bilirsek geleceğimiz daha barışçı, daha müreffeh ve daha istikrarlı olur.

Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz