Meseleyi açık ve seçik görmeyi deneyelim...
Örneğin "Beyaz Türk" diye nitelenen kesimler de gökten inmediler ki. Onlar da hem Osmanlı'dan, hem de bu coğrafyadan esinlenen ideolojik dürtülerle siyasete yaklaşıyorlar... Örneğin komitacılık (veya cuntacılık) ile darbeciliği içeren "İttihatçılık"ı, "Jakoben laisizm"le evlendirip bir nevi "Türk Baasçılık"ını ürettikten sonra, buna da "Ulusalcılık" demedik mi?
Kısacası "Seçilmişler" ağızları ile kuş tutsalar bile, bu kesime yaranamayacaklardır...
Bunların gözünde Adnan Menderes veya Turgut Özal neyi temsil ediyorsa, Tayyip Erdoğan'ın konumu da aynıdır. 1965-71 arasında halkın oyu ile iktidar olan Süleyman Demirel'i de aynı şekilde hedefe koymuşlardı...
Demirel iki defa darbe ile devrildikten sonra 28 Şubat'ta bunlarla aynı safa geçmenin kolaycılığını seçmedi mi?
Yaranmak imkânsız
Düşünün ki bunların 28 Şubat postmodern darbesi ile başlattıkları süreç, 2001'de Türkiye ekonomisinin bir yıl öncesine göre yüzde 9.5 küçülmesine dayanmıştı.
Bankalar batmış, gecelik faiz yüzde 7-8 bine çıkmıştı. Cumhurbaşkanı Erdoğan istediği kadar "2002'den beri istikrarlı şekilde büyüyoruz, gayrı safi gelirimizi de, ihracatımızı da, rezervlerimizi de katlayarak artırdık... Paradan sıfırları attık, faizi tek sayılı düzeye indirdik" desin. Bunlar kendi iktidarlarının egemen olduğu günleri özlemeye devam edeceklerdir. AK Parti istediği kadar kentleri "Hızlı Tren"le birbirine bağlasın, bunlar 10'uncu Yıl Marşı'ndaki "Yurdu demir ağlarla ördük" şeklindeki sanal gerçeğe inançlarını sürdüreceklerdir.
Tutarlı değiller
Ulusalcı ideolojinin rüzgârında bugünün siyasetine ve ekonomisine eleştiri yönelten siyaset dışı kesimlere öfkelenmek yerine, bunların kafalarının içindeki fırtınayı anlamaya çalışmak daha doğrudur. Atilla Yayla hafta içinde Yeni Şafak'ta yayınlanan yazısında bunu yapmış ve TÜSİAD Başkanı Cansen Başaran Symes'ın Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından tepkiyle karşılanan konuşmasındaki tutarsızlıklara işaret etmişti.
Atilla Yayla'nın TÜSİAD Başkanı'nın konuşmasını irdeledikten sonra vardığı yargılardan bazıları şöyleydi:
Tutarsızlıkların listesi
"Anlaşılan TÜSİAD başkanının kafası da ekonomi bilgisi de zayıf./ Neler değişti de istikrarsızlık doğdu?/ Değişen sanırım TÜSİAD'ın AK Parti'ye karşı açılan ve ulusal ve uluslararası ortakları olan toptan ret ve ne pahasına olursa olsun iktidardan düşürme cephesine katılmış olması/ Adâlete güvenin sarsılmasında Balyoz ve Ergenekon davalarındaki yanlışlıkların ve kasıtlı saptırmaların ana rolü oynadığı ve bunun failinin kim olduğu bilinmiyor mu?/ Biliniyorsa niye dile getirilmiyor?/ Türkiye'nin AB hedefinin muğlaklaşmasının faturası sadece hükümete mi kesilecek?/ AB'nin ikiyüzlülüğünün bunda hiç payı yok mu?"
Paylamak doğru mu?
Yayla'nın bu değerlendirmeleri sonunda Hükümet'e yönlendirdiği tavsiyelerine katılmamak da mümkün değil. Özetle şöyle diyor: "TÜSİAD'cılar uzun süre kendilerini memleketin efendisi gibi gördüler. Halkın iradesini hiçe sayan gizli ve açık operasyonlarla bakan değiştirtmeye, hükümet kurup yıkmaya kalktılar... Ancak, bütün bunlar TÜSAİD'ın fikir açıklama özgürlüğünü elinden almamızı gerektirmez. Hükümet kanadı TÜSİAD'ı niye konuştun diye paylamak yerine bu ahbap-çavuş kapitalizmi derneğinin iddialarının niye yanlış olduğunu sağlam verilere dayanarak anlatmayı tercih etmeli.
Kavram karışıklığı mı?
- (Hükümet) Politikalarının sorgulanmasıyla meşruiyetinin sorgulanmasını birbirine karıştırıyor. Bu yüzden, bazen politikalarının eleştirilmesini meşruiyetinin sorgulanması gibi algılayıp aşırı reaksiyon gösteriyor. Bence bu tavır iki bakımdan hatalı; ilk olarak, ifade özgürlüğüne bir saldırıya sebep olabilir; ikinci olarak, TÜSİAD'ın kendisinde sahip olduğundan daha fazla güç vehmetmesine yol açabilir."
