Dürüstçe söyleyin...
Artık "Öğretmenler Günü" denilince aklımıza ne geliyor?
Whatsapp gruplarına düşen mesajlar mı?
"Arkadaşlar öğretmenimize alınabilecek hediyelerin listesini yaptım. Benim aklımda şu aşağıya eklediğim çanta var ama sizin fikriniz ne olabilir bilemiyorum. Eğer 'evet' derseniz, gecikmeden para toplayalım..."
İtiraf ediyorum, en çok da şu veli grubu mesajlaşmasını tuttum:
"Ortalık Dubai çikolatasından yıkılıyor arkadaşlar; geçen gün öğretmenimizle konuşurken henüz tatmadığını öğrendim; Öğretmenler Günü'nde ona Dubai çikolatası mı alsak?"
***
Gerçekleri yazmak bazılarının asabını bozuyor ama yapılacak bir şey yok...***
Öte yandan öğrencilerini "Sakın hediye alınmasın, annelerinize söyleyin" diye defalarca uyaran ama dinletemeyen öğretmenlerin çoğunlukta olduğu da unutulmasın!
Tabii kendisine gelen nevresim takımlarını (yanlış okumadınız) güle oynaya evine götüren öğretmenleri de biliyorum...
Geçen gün bir anneyle konuşuyorum...
İlkokul birinci sınıftaki çocuğunun öğretmenine hediye alma kampanyasına katılmazsa, çocuğunun dışlanmasından korkuyor...
Maddi durumu yetersiz öğrencilerin o gün içine girdikleri ruh hâlini hiç anlatmayayım...
Yahu nasıl bu noktaya geldik biz?
İçinden para ve parayla ilgili endişelerin geçmediği hiçbir eğitim "olay"ımız kalmadı, onu biliyoruz.
Lakin sevgimizi ve değer bilgimizi de bu hâle soktuysak, geriye ne kalır?
***
ÖĞRETMEN DEDİĞİN...
Geçen gün sosyal medyada okudum, öyle sevdim ve katıldım ki kalbim hızla çarpmaya başladı...
"Bu yılın en hakiki ve büyük Öğretmenler Günü kutlaması Gazzeli kardeşlerimiz için olsun...
Tüm dünyaya adanmışlığı, gücü, cesareti, imanı ve en zor koşullarda insan kalmayı öğrettiler."