Açıklamak işe yarayabilir. Anlatarak, ikna edebilirsin. Ama en sıradan konularda bile "zihnin kapılarının açılması" başka bir şeydir. Bu aynı zamanda insanın içini dinlemesini de gerektirir. Sözleri işitmek, bilgiyi edinmek yetmez, tam olarak "ANLAMAK" için ilhamın vakti beklenir.

***

"Şimdi anladım!" Bu söz bir fikre veya bilgilenmeye işaret etmekten çok bir ruh halinin ifadesidir.

***

Tiber Nehri boyunca uzanan duvara kocaman harflerle şöyle yazılmış: "Ti voglio bene da morire/seni ölesiye seviyorum." Roma'da, İstanbul'da, Beyrut'ta fark etmez, hangi duvarda olursa olsun, ne zaman böyle bir haykırış görsem bir aşktan çok derin bir nefret hissiyle karşı karşıya olduğumu hissederim. Yazan içinden şöyle demektedir sanki: "Her şey berbat, herkesten nefret ediyorum... Sensiz burası cehennem." Bunu yazan baştan yenilmiştir, sevgisi bütün gösterişçiliğine rağmen güçsüzdür. (Koridorlara dökülen, yatak çevrelerine serpilen gül yaprakları gibi...)

***

Belli bir yaştan sonra geçmiş geçmek bilmiyor. Unutkanlık mı? Zihin bunu hiç sevmiyor; insan ellisini geçtikten sonra unuttuğu ne varsa, hepsini geri çağırıyor.

***

Zihinden söz açtım ya... Bir çoklarınızın aklına "beyin" gelecektir. Malum, her şeyi birbirine karıştıran meşhur ve "beyinci" bir tayfa var. Zihin bambaşka şeydir, beyni mıncıklayarak ulaşılamaz. Bu "epistemolojik kopukluk" bilimle doldurulamaz.

***

J. L. Borges mi diyordu? Galiba... GEÇMİŞ, hatıralarımızdır, başka geçmiş yok. GELECEK mi? O da şimdinin içinde yeşerip duran korku ve umutlarımızdır.

***

İki yandaki ağaçların daracık ve yıpranmış asfaltın üzerini kapatarak birbirleriyle buluşmalarındaki güzelliğe bakıyorum. Ayağımı gazdan çekiyorum; araba ağır ağır koyu gölgenin içine giriyor. Sanki zaman içimden hızla akıp sonuna varıyor. ÖLÜM böyle serin ve güzel bir gölgelik olsa keşke!

***

Kelimelerin gücünü hafife almayın. Bunu anlamak için laf arasında geçen tek bir kelimenin nasıl yaralayıcı olabildiğini hatırlamanız yeterli. Ama o aşamada takılıp kalmak da haksızlık olur. Karantina günlerinde kelimelere sarıldım. Rüzgar mesela. Güzel kelime. İçinizden tekrarladığınızda esmeye başlıyor.