Pazar notları:

Aynı anda hepsini seçmek... Bu imkansızdır. Kaybetmeyi göze alarak kazanırız. Fakat modern insan kaybetmekten korkuyor; eksikten, gedikten, hata payından çekiniyor. Bu yüzden sürekli endişe içinde. Herkes "endişe hastalığı"na tutulmuş halde. Endişe, seçmeyi ertelemekten ya da seçtiğinden ürkmektir.

***
Endişe ve cesaret, umutsuzluk ve umut birlikte filizlenir. Eylem, cesaret ve umuttur.
***
Tüketim toplumu: Onu değil de bunu beğenmek... Bunu "seçmek" diye yutturuyorlar.
***
Tüketim toplumu: Sevmekten kaçmak, hoşlanıp bırakmak... Bunu da "seçmek" diye yutturuyorlar.
***
Süslenmiş püslenmiş bir baskı rejimine "özgürlük" diyorlar. Sanki bir ses sürekli kulağımıza şöyle fısıldıyor: Keyif al, tadını çıkart, tatmin ol! Sonuç: hüsran, gitgide nasırlaşan duygular ve kayıtsızlık.
***
Terimler nasıl da numaracı, nasıl da aldatıyor bizi! Daldan dala, seçenekten seçeneğe atlıyor, buna da "bağlanma korkusu" diyoruz. Oysa "seçmek"ten korkuyoruz. Yükten, katlanmaktan, sorumluluktan korkuyoruz. Bu kıpır kıpırlık hali gerçekte hakiki bir "eylem"e tekabül etmiyor.
***
Yorgunluk, kaçınılması gereken, kötü, tatsız, ayıp bir hal değildir. Haksızlık ediyoruz. Yorgunluğun soylu bir yanı vardır ve ne yazık ki bu yanını unutur olduk. Yorgunken arsız arzular, boş tercihler, ölümcül hırslar çekip gider, bizi kendimizle baş başa bırakırlar.
***
Tamam! Aşk (sanki) gökten zembille inen tek şeydir. Başa gelir! Fakat aşk ilişkisi ile aşk ayrı şeylerdir. Aşk ilişkisi cürettir, ancak "seçim"le mümkün olur.
***
Galiba bir "sevenler" var, bir de "sevilmeyi sevenler." Birinciler genellikle yalnız kalıyor, ikinciler de eninde sonunda hüsrana düşüyor.
***
Kimsenin sevilmeye itirazı yok! Ama sevmeye gelince, çoğunluk kendini sevmeye çalışıyor. (NOT: Kelimeler yanıltıyor. Burada sözünü ettiğim başka bir seçim. İstedim ki, bugün "sandıktaki seçimi" değil, hayatımızdaki seçimler üzerinden gelişen ruh halimizi notlara aktarayım.)