Milli bayram milli coşku demektir. Ama biz her 29 Ekim'de ülkeyi okul atmosferine, milleti de ergen öğrenci hallerine sokuyoruz.
Her yanı "Yurttaşlık bilgisi" ve "Yakın tarih" dersi havası sarıveriyor.
Hepsini geçtim, şunu merak ediyorum...
Kaç bayram daha bazı köşe yazarları ihtiyaç hissedip okurlarına "Cumhuriyet nedir, demokrasi nedir ve tabii ki, ikisi aynı şey değildir" dersi vermeye kalkışacak?
Yazık! Yıllar böyle dil tüketerek gelip geçiyor.

***
Halkın buna ihtiyacı var mı? Yok!
Halk, cumhuriyetle demokrasi arasındaki farkları bal gibi biliyor ve fakat ikisini birlikte seviyor.
Bilgisi tecrübelerinden kaynaklanıyor.
Bunu halkın önüne sandık konulduğunda ve iradesini özgürce seçimlerine yansıttığında neler olduğuna bakarak anlayabiliriz.
Şimdi bana diyeceksiniz ki...
Bir sosyal kesim var...
Üstelik kendinin pek kültürlü, pek okumuş olduğunu sanan bir kesim.
İşte bu sosyal kesime laf anlatmaya çalışıyoruz.
Çünkü bir rejimin adı cumhuriyet olunca akan suyun duracağına inanıyorlar.
Cumhuriyeti demokrasiyle özdeşleştirerek büyük bir yanlış yapıyorlar. Baas iktidarlarının, Kuzey Kore'nin ve daha bir sürü diktatörlüğün adının cumhuriyet olduğunu unutuyorlar.
"Cumhur"la cumhuriyet arasında sağlam bir bağ kurmaya yanaşmıyorlar.
***
Hayır, güzel kardeşim, yanılıyorsun!
Eğitimli cehaletin, aptallığın, saflığın, aymazlığın da bir sınırı var.
Cumhuriyetin demokrasi olmadığını, hayran oldukları kimi Batı ülkelerinin monarşiyle yönetildiğini falan senin benim kadar iyi biliyorlar.
Avrupa hanedanlarının maceralarını ağızlarının suyu akarak dizi izler gibi izleyen de onlar zaten.
Ortada bir bilgisizlik, yanlış anlama falan yok!
Apaçık bir tercih var.
Laf dinlemezler, dinlemeyecekler.
Çünkü kafaları Baasçı gibi çalışıyor. Ne istediklerini iyi bildiklerini de son iki yılda net biçimde gördük: Esad'a hayranlar.
Üzgünüm ama...
Bu kesimin "cumhuriyet ve demokrasi üzerine dersler" sonucunda gün gelip fikir değiştireceğini düşünmek bir tür hayalcilik.