"Büyük gözaltı" demeyeceğim.
O devletin hükümranlık alanına aittir.
"Paralel devlet" denen yapının dinleme, gözetleme, fişleme eylemi gözaltından çok "taarruz" niteliği taşıyor.
Topluma yönelik paranoyak bir saldırı!
Belli ki nihai zaferlerine uzanan yolda muharebenin bir aşaması olarak planlanıp gerçekleştirilmiş.
Düşünebiliyor musunuz?
1 milyon 73 bin kişi dinlenmiş.
Hatta haklarında bu dinlemelere bağlı olarak suç dosyaları oluşturulmaya başlanmış.
Muazzam bir rakam.
Bunu "emreden" zihin açısından bakarsak, muazzam bir paranoya!
Siyasi gerginlik, seçim patırtısı ve güncel dertlerin ortasında tam ayırdına varabildik mi, bilmem ama direkten dönmüşüz.
Bu türden operasyonların amacı "suçlular, casuslar, hainler" cehennemi yaratmak; McCarthy dönemini hatırlatan soruşturmalar yoluyla toplum mühendisliği yapmaktır.
Nitekim işi öyle fantastik noktaya kadar uzatmışlar ki, Erdoğan'ın "İran casusu" olduğuna inanmamızı bekliyorlar.
İşte bu yüzden...
Yaşadıklarımızı hafife alıp geçiştiremeyiz.
Özgürlük, demokrasi, yolsuzlukla mücadele kisvesi altında kasetçilerin, kayıtçıların, şantajcıların yanında saf tutanları anlayışla karşılayamayız.

Paranoyak, kendisine hak ettiği değer ve kimliği verecek bir toplumsal/ simgesel muhataptan yoksun kaldığı duygusuyla ezilir.
Kendindeki eksikliğin suçlusu olarak "başkaları"na karşı derin şüpheler ve düşmanca kuruntular beslemeye başlar.
Takip edildiğini düşünerek takip eder.
Eziyete uğradığına öyle inanmıştır ki, karşılığında eziyet eder.
Grup (örgüt) paranoyası bu söylediklerimin yanına ilginç bir özellik daha katar. Otto Kernberg o noktayı şöyle anlatır: "Örgütün inançlı üyeleri gündelik hayatlarında asla yer almayan yalancılık, dolapçılık ve her türden anti- sosyal davranışı örgüt adına rahatlıkla sergilerler. Örgüte güvenen ama insana güvenmeyen bir zihniyet gelişir. Üstelik bu tutum örgüt içinde hayranlık duygularıyla karşılanıp cesaretlendirilir."
Şimdi anladınız, mı?
Mesela bir cemaatin önde gelen üyesini bile dinlettirip sonra bunu normal karşılamasını bekleyişini...
Veya toplumun gündelik hayatta tanıdığı "temiz çocuklar"ın dava için ne işler çevirdiğini fark etmede neden geciktiğini...

Çok kritik ve ibret dolu bir dönemden geçiyoruz.
Sezdiğim şey şu...
El altında tuttuğumuz eski tecrübelerimize dayanan bakış açıları ve geleneksel değerlendirmeler olup biteni kavramamıza yardımcı olmayacak. Tehdidi savuşturmak için ondaki "yeni" tarafları göz ardı etmemeliyiz.
Daha da önemli soru şu: Bir cemaat liderinin ve bağlılarının muazzam paranoyasını kışkırtıp kullanan kim? Bunu ne için yapıyor?