Bir keresinde doktora gitmiştim. Karşımdaki koskoca bir profesördü. Gazeteci olduğumu duyunca sordu: "Neler yazıyorsun bakalım?"
"Politika ve gündeme pek girmiyorum" dedim; "kuşlar, böcekler, çiçekler... genellikle bunlardan bahsediyorum."
Bana olan ilgisi bir anda dağıldı ve tekrar masasının üzerindeki evraklara gömüldü. Ve şunu mırıldandı: "Tabii, tabii.. Ara sıra böyle şeyler de lazım."
Bu, o an için zoruma gitmişti. Sonradan anladım ki, "zoruma giden" şeyler sayesinde insanım." İBRAHİM TENEKECİ (Son Düzlük)