***

"Haydaa! Ne ilgisi var şimdi!" demeyin...
Anlatacağım...
Hepimiz "vatan"ın ne olduğunu bilir ve bundan bir an bile kuşkuya düşmeyiz. Vatanımızı severiz ve bunun için gündelik hayatta hiçbir tanıma ihtiyaç duymayız.
Fakat hukukçular, siyasiler, toplumbilimciler vatanın ne olduğunu tanımlamaya kalktılar mı, iş değişir.
Tartışma çıkar.
Çok değerli yazar John Berger "açıklanmaya kalkışılmasa apaçık olan şeyler açıklanınca bulanıklaşır" der ya, tam öyle olur.
Üstelik bu tanımlamalar kuru kuruya yapılmaz. Çoğu kez heyecan verici ifadeler devreye girer.
Ölümden, kandan, kavgadan gürültüden bolca söz edilir de...
Hayattan, bizi birbirimize bağlayan sevinçler ve tatlardan pek söz edilmez.

***
Oysa aldığımız her tatta; söylediğimiz her türküde, şarkıda; ettiğimiz her duada...
Vatan vardır.
Vatan orasıdır.
Bir de özünde "iyilik" değilse, hiçbir şeydir vatan!
Bunu başka diyarlardayken anlarız. "Her şey yolunda, keyfimiz gıcır"ken bile vatandan, yani "iyilik"ten uzağızdır.

***
Ziya Osman Saba'nın "İyilik" şiirini bilir misiniz?
Çocuklara okullarda "vatan şiiri" diye okutulan hamaset yığınında değil ama bu şiirde, bana sorarsanız, buram buram vatan sevgisi vardır.
"Bilinmez sevgililerle yıkanan göğüs.
İyilik... Ürperisi vücutta ruhun.
İyilik... Beyaz koyun, gülümseyen yüz,
Şu bahar, mavi gökler, yemyeşil sükûn.
Bu sabah gözlerimle okşadıklarım,
Herşey, bütün tabiat, ağaçlar, dere,
Ey bütün sevdiklerim ve sen ey Tanrım!
Titrek elleri öpmek, kapanmak yerlere.."