Geçen gün kendi kulaklarımla işittim. 6 yaşlarında çok sevimli bir kız çocuğu at kuyruklarını iki yana sallayarak ve gayet ciddi biçimde "babaaa, bana demagoji yapma!" diyordu.
Sanırım babasıyla arasında bir dondurma tartışması patlak vermişti.
Adım gibi eminim ki, küçük kız akranları gibi reklamları ve çizgi filmleri değil de tv'lerdeki tartışma programlarını izliyor!..
Malum, ekranların yeni gözdeleri düzenli tartışma programları!
Birtakım gazeteciler ve akademisyenler her hafta karşı karşıya geliyor ve tartışıyor!
Ama nasıl?
Kimisi nedense aniden çıldırıyor! Her programda ve mutlaka sinirden gözü dönüyor ve en sonunda da "beni siz çıldırttınız" havasına giriveriyor!
Kimisi hesaplı ve kararlı biçimde karşısındakini çıldırtıyor!
Kimisi her programda diğer tartışmacıları küçümseyici ve yalandan sakin bir tavır takınıyor! Maksat dostlar onu "olgun" görsün!
Bir de adettendir ya...
Sesini yükseltince haklı görüneceğini sananlar pek bol tabii.
Peki fikir var mı?
Yok, desem ayıp olur ama yok denecek kadar az.
Ortaya konulan anlamlı fikirler, iddialar ve bilgiler de zaten o kavga gürültü içinde kaybolup gidiyorlar.
Düşünüyorum da...
Maç gibi düzenlenen ve maç gibi izlenen bu tartışma programlarının gündelik hayatımıza etkisi ne oluyordur acaba?
İnsanı yeni bir şeyler öğrenmeye ve yeni baştan düşünmeye heveslendirmeyen...
Ama boş itirazları, inatlaşmaları, asabi ağız dalaşmalarını "fikir" diye satan bu programlar...
Neye yararlar?
Olup bitenleri anlamamıza mı?
İzleyiciyi "takım taraftarı"na dönüştüren bir tartışma yöntemi bu işe yarayamaz ki!
İzleyici de ekran başında tuttuğu takımın "gol atması" için tezahürat yapıyor, hepsi o!
Merak edenler için söyleyeyim...
Ben "tartışma programları"nı değil, konuşmacıların aynı dünya görüşünde olduğu sohbet programlarını tercih ediyorum. Çünkü onlarda hiç değilse, sohbetin tadı ve patırtıya kurban gitmeden dile getirilen fikirler var!