Kemalizm bir yandan, dincilik öbür yandan, bunun kılıfıdır.
Temeldeki ayrışmanın "üstyapıdaki" görüntüsüdür.
Bu bir "bürokrasi-halk" kavgasıdır.
Uzun zaman "bizde niçin bir aristokrat sınıfı yoktu" diye ağladık... Sözde, aristokrasi olsaydı burjuvazi de gelişecek, eh bu da proletaryayı doğuracaktı... Arkasından, gelsin devrim... Amma kolaydı ha!
Oysa bizde bir aristokrat sınıfı vardı: Bürokrasi.
Halka köpek muamelesi eden bürokrasi.
Bizde bir burjuva sınıfı da vardı: Gayrımüslimler.
Bürokrasi bunların belini kırdı.
Bunların yerine kendi "bağımlı ve güdümlü" burjuva sınıfını yaratmaya çalıştı. (Gezi olaylarını hangi holdinglerin desteklediğine bakarsanız anlarsınız.)
Fakat iktidarı da asla elden bırakmadı.
Osmanlı'da da iktidardaydı, cumhuriyette de.
Yalnızca "alaturka A kadrosu" gitmiş, onun yerine "alafranga B kadrosu" gelmişti...
Cumhuriyet bir memur diktasıydı.
Çaresiz kalıp demokrasiye geçince bu dikta "vesayete" dönüştü, ağırlığı hep hissedildi.
Halk da çaresiz kalıp dinine sığındı.
Bürokrasi güya iktidardan gitmişti ama her an geri gelebilirdi...
Nitekim 1960, 1971, 1980 ve en son 1997'de geldi de.
Buna Atatürkçülük kılıfı geçirdiler.
Kendini memleketin efendisi sanan ve en az halk kadar ezilen ve sömürülen küçük memura böyle yutturması daha kolaydı...
Bugün başı örtülü kızlara saldıranlar, bu zokayı yutanlardır.
***
Bugün bürokrat kuyrukçuluğu eden ve kendini sosyalist sanan birçok ahmak vardır.***
Daha önce 1950, 1965 ve 1983'te iktidara gelmeye çalışmış ama her seferinde bir punduna getirilip baltalanmış olan halk, 2002'de bu sefer "sağlama" gelmiştir ve kolay kolay da gitmeyecektir.