Son yıllarda sıkça duyduğumuz bir söz var. Deniyor ki "21'inci yüzyılda sorunlar silahla çözülemez." Bu yargının üzerinde düşünmemiz gerek.
Bir kere silahın (savaşın, çatışmanın, şiddetin) içinde bulunulan yüzyılla bir alakası bulunmuyor. İnsanlık ezelden beri savaşıyor. Ufukta buna son verecek bir durum da gözükmüyor.
İkincisi, savaş çıkmadan, şiddet başlamadan bazı sorunların dikkate alınması mümkün olmuyor. IŞİD buna güzel bir örnek.
ABD'nin 2003'teki Irak müdahalesi Şii kesimi ön plana çıkardı. Sünni kesim ikinci plana atıldı. Sonuçta da ortaya IŞİD çıktı.
IŞİD bence sapkın bir siyasi ideolojiye sahip. Ancak ideolojisinin abukluğu, onun arkasındaki gerçek sorunları görmemize engel olmamalı.
Silah çoğu zaman sorunları çözmüyor ama birilerinin silaha sarılması, ortada ciddi bir mesele olduğuna işaret ediyor.
Şiddetten zevk alan insanlara sadist diyoruz. Ancak psikolojik bir sorun olan sadizm ile toplumsal sorunların ifadesi olarak gösterilen şiddet birbirinden çok farklı.
Asla dinlemeyeceklerini bilsem de ben yine de söyleyeyim: Hem devletlerin, hem de bireylerin "terör" kavramını mümkün olduğu kadar az kullanması gerekiyor. Çünkü "terör" dediğimiz anda, çözüm bekleyen sorunları göz ardı etmiş ve kulak vermemiş oluyoruz.
"Terörden önce ne vardı" sorusunun cevabı da böylece ortaya çıkmış oluyor: Körlük ve sağırlık vardı.