Bilen zaten biliyor...
Bilmeyeni ise ikna etmek mümkün olmuyor: Türkiye ormanları azalmayan, hatta biraz olsun artan nadir ülkelerden...
Bu sadece bizimkilerin iddiası değil. Dünya ormanlarının durumunu takip eden enstitüler, araştırma merkezleri var. Onlar da söylüyor.
Mevcut hükümetin eseri değil bu... Adeta bir bayrak yarışı gibi, hükümetten hükümete geçen bir devlet politikası...
Türkiye bilhassa 1970'lerden beri ormanlarını korumak ve çoğaltmak için uğraşıyor.
Birçok ülkenin ormanları azalırken, hem de hızla azalırken, bizimki sabit kalıyor, hatta bir miktar çoğalıyor.
Tabii bilhassa kentliler, bu gelişmelerin farkında değil.
Uzaklardaki ormanların durumunu nereden bilsinler?
Onlar "tek tek" ağaçların peşinde. Gördükleri sadece 15-20 ağacın kesilmesi ve yerlerine devasa binaların dikilmesi.
Bu yüzden canları sıkılıyor.
Kızıyorlar. Yüksek binalarla birlikte gelen sevimsiz bir kapitalizm ile ağaçların kesilmesi üst üste biniyor; boğulacakmış gibi hissediyorlar.
Dün Başbakan Erdoğan'ın "gerektiğinde camiyi yıkar, yolu geçiririz" sözüne değinmiştim. Eğer caminin tarihi ve kültürel bir değeri yoksa; yıkarsın ve uygun yere tekrar yaparsın.
Ağaç meselesi de çok farklı değil: İcabında yüz bin ağacı kesersin, yolu geçirirsin sonra uygun yere bir milyon ağaç dikersin.
Ama tabii ağacı İstanbul'da kesip, Isparta'da dikmenin bir anlamı yok. Aksaray'da kesileni, yine Aksaray'da telafi etmek gerekir.
Bazı ağaçların ise aynı camiler gibi tarihi ve kültürel değeri vardır. Özellikle anıt değeri kazanmış çınarlar...
Bunlara asla dokunulmaz.
Son zamanlarda sıkça tartıştığımız ağaç konusuna böyle bakmak gerekir: Hangi türden kaç ağaç kesiliyor; onu telafi etmek için, nereye, ne tür ağaçlardan kaç tane dikiliyor? "Keserim" diye heyheylenmek,
"Kestirmeyiz..." diye celallenmek gerilim yaratır. Halbuki akılcı olmak, diyalog kurmak gerekir. Asıl amaç kavga etmekse; onu bilmem.