Evler, köprüler, okullar yeniden yapılabilir... Peki ya bozulan ilişkileri tamir etmek mümkün mü?
Öyle bir algı var ki sanki savaş biterse Suriye hayatına devam edecek. Esad'a karşı olanlar da, diktatöre karşı olanlar da böyle düşünüyor.
Halbuki haritada gördüğümüz, ticaret yaptığımız, turist olarak gittiğimiz Suriye çoktan bitti. Savaşı kim kazanırsa kazansın; artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Çünkü insanlar ikiye ayrılıp birbirlerini öldürdüler. Üstelik ayrılık en keskin konuda oldu: İnanç...
İkinci Dünya Savaşı'nda Almanların, mesela Fransızlara saldırmasının nedeni onları sevmemeleri değildi. Bu sayede suçu savaşa yol açan (Hitler gibi) liderlere atan halklar, daha sonra gayet güzel işbirliği yapabildi.
Dini inanç ise farklı... Kişinin iliklerine kadar işliyor. Ruhunun derinliklerine yerleşiyor. Psikolojisini şekillendiriyor.
Bu yüzden din-mezhep kavgasına girenlerin barışması, elbette imkânsız değildir ama hem çok zordur, hem de çok uzun zaman alır. Kuşaklar geçer, nefret küllenmez.
Savaştan sonra... Bugün Suriye dediğimiz toprak parçası, inanç temelinde ayrılacaktır.