Son yıllarda Fenerbahçe takımında tuhaf bir alışkanlık gelişmişti: Gol atıp öne geçtikten sonra takım geri çekiliyordu.
Tabii bu durum F.Bahçe'nin dinlenmesine, rakibin ise yorulmasına yol açıyordu ama... Topu rakibe bırakmak, gol yeme olasılığını artırıyordu.
Nitekim birçok maç, sırf bu kötü alışkanlık yüzünden kaybedildi ya da zar zor berabere bitirildi.
"Bir-iki tane atarım, üstüne yatarım" zihniyeti Aykut Kocaman döneminde iyice belirgin hale gelince çeşitli yorumlar yapıldı: Kimi bunu takımın kondisyon eksikliğine bağladı, kimi hocanın korkaklığına...
Ancak son maçlarda atarımyatarım alışkanlığından uzaklaşılıyor: Alex'ten sonra takım giderek mücadeleci bir karakter kazanıyor. Futbolcular enerjik bir havada.
İşin sırrı şu: Yıllarca Alex'te olan organizasyon sorumluluğu, şimdilerde takıma yayılıyor. Yani tek beyinden yansıyan hiyerarşik düzenden, birçok beynin entegre çalışmasıyla oluşan yatay düzene geçiliyor.
Yatay düzenin kilit noktalarından biri seri pas trafiği... Alex'in milimetrik paslarının yerini, herkesin herkese attığı paslar alıyor.
Ancak bazı futbolcuların sistemi yeteri kadar kavramamış olduğu gözüküyor: Mesela Baroni, bazen kendini Alex'in mirasçısı sanıyor. Halbuki F.Bahçe tam da o eski tip 10 numara fikrinden kurtulmaya çalışmakta...
Geçen gün kitaplığımı düzenlerken "Kral ve İmparator" adlı bir kitaba rastladım. 2001'de yayınlanmış. Oğuz ile Aykut'un futbolculuk dönemini anlatmış Haşim Şahin.
Aykut Kocaman'ın amacı, böyle kitapların bir daha yazılmamasını sağlamak; Fenerbahçe'yi imparatorun ya da kralın değil, eşitlikçi cumhuriyetin takımı yapmak.