Aslında saçma bir durum. Bir yanlışlık olmalı. Ama hayır. Örnekler ortada: CHP'nin "oydaşları" resmen bilime direniyor!
(Oydaş: Aynı düşüncede, aynı inançta olan, aynı düşünceyi savunanlardan her biri, düşündeş, fikirdeş...
Kaynak: TDK Sözlüğü.)
Bir partiye gönül verenler, aynı tarzda düşünebilir mi?
Olamaz. Çünkü üç-beş kişiden değil, milyonlarca kişiden bahsediyoruz. Yani her çeşit insan var aralarında.
Derken karşımıza, "CHP kafası" diye bir gerçek çıkıyor. Tuhaf bir düşünce tarzına sahipler.
Kendilerini "çağdaş, modern, aydınlanmış" olarak tasavvur ediyorlar ama akla hayale gelmedik hurafelere inanıyorlar.
Batıl itikatlara gömülmüş bir düşünce tarzı bu... Ancak konusu metafizik değil, şu somut dünya olduğu için kendi batıllığını kavrayamıyor.
Örneklere geçelim. İşte CHP kafasının "yattığı", doğru bulduğu, inandığı dünyevi hurafelerden bazıları:
"Türkiye, Cezayir oluyor."
"Türkiye, İran oluyor."
"Türkiye, Malezya oluyor."
"Ilımlı İslam ülkesi oluyoruz."
"Mahalle baskısı var."
"Askeri vesayet gitti, sivil vesayet geldi."
"Sivil darbenin eli kulağında."
"AKP seçmeninde Stockholm Sendromu var."
"Hitler de iktidara halkın oyuyla gelmişti."

Tuhaf bir zihniyet değil mi?
Dünyayı asla "olduğu gibi" göremiyor.
Mesela "seçim sonuçları" dediğimiz... Nihayetinde sayılardan oluşan bir gerçeği; sakin bir kafayla, dingin bir ruhla değerlendiremiyor.
İlla işin içine birtakım olumsuzluklar karıştırıyor:
Bazen alabildiğine karamsar oluyor... Bazen rakibini suçluyor... "Seçimleri ben kazanmadığıma göre, ülke batıyor" ya da "Rakibimin seçmenleri az buçuk hasta" diyor.
Nasıl Matematiksel zekâ ya da Duygusal zekâ varsa, Politik zekâ diye bir şey de olsa gerek.
Görünen şu: Hayatın diğer alanlarında gayet normal, hatta üstün bir kapasiteye sahip olan oydaşların zekâsı, iş politikaya geldiğinde oda sıcaklığını aşamıyor.