Dün Burç FM'den Erkan Tufan, 'Analiz' programı için aradı. Sorusu ilginçti:
"Eski cumhurbaşkanlarından Cevdet Sunay'ın ya da Fahri Korutürk'ün mezarının yerini bilmeyen vatandaşlar, Osmanlı hanedanının en kıdemli üyesi Ertuğrul Osmanoğlu'nun cenaze törenine niye bu kadar ilgi gösterdi?"

***
Geçerken not edelim: İkisi de Cemal Gürsel ile birlikte, Ankara Atatürk Orman Çiftliği'ndeki devlet mezarlığında gömülü. Celal Bayar ise Gemlik'in Umurbey köyünde.
İsmet İnönü, Anıtkabir'e, Atatürk'ün hemen karşısına gömülmüştü.
Turgut Özal ise İstanbul Aksaray'daki anıtmezarda...

***
Neyse, konumuza dönelim.
Osmanlı sevgisi yeni bir olgu değil. Ulusalcılık ve laiklik eksenli Kemalizm'e alternatif arayışları hiç bitmedi.
Dine bakışıyla, kapsayıcılığıyla ve kültürel zenginliğiyle Osmanlı birçok kişi için bir model olarak kaldı.
***
Ama olay bundan ibaret değil.
Ekonominin küreselleştiği, girişimcilerin yeni pazarlar aradığı, dış politikaya 'komşularımızla sıfır sorun' ilkesiyle bakıldığı bir dönemde, Osmanlı ister istemez özleniyor.
Çünkü 'ulus devlet ideolojisi' olan Kemalizm bu devirde çalışmıyor.
Örneğin, damardan bir Kemalist, Avrupa Birliği'ne girmek istemez, Suriye vizesini de kaldırmaz.
Osmanlıcı yaklaşım ise Suriye vizesini kaldırır ama AB'ye girmek istemez.
Bu parametreler içinde AKP nerede duruyor; varın onu da siz düşünün!