Yan sayfadaki haberi gördüm de aklıma geldi: Acaba şu sıralar en çok ne isterdim? Ev mi, otomobil mi, yat mı, yazlık mı? Hiçbiri... Şimdilik bir şoförüm olsun yeter.
Yanlış anlamayın. Ben otomobil kullanmayı severim. Mesela yaz geldiğinde, fazla hız yapmadan, camları açıp püfür püfür güneye doğru direksiyon sallamaya bayılırım. Ama İstanbul'da değil! Çünkü kentte trafik artık bir ' sorun' olmaktan çıktı. ' Felaket' desek yeridir. Cumartesi günü kitap fuarında Ali Saydam ile bir konuşma yaptık. Ondan sonra benim Beylikdüzü'nden Kadıköy'e dönmem tam 2 saat 10 dakika sürdü. Kentin dört bir yanından benzeri 'yol işkencesi' haberleri geliyor. Millet çıldırmış durumda.
İşte bu nedenle tek istediğim bir şoför. O aracı sürsün, ben arkada oturup kitap, dergi, gazete okuyayım. Oh, işte mutluluk!
Not: Kendimi aldatmıyorum. İnsanoğlu yetinmez. Bir ihtiyacını karşılar, sevinir ama ardından onu kanıksar ve yeniden arayışa geçer.