Beşiktaş ilk yarı boyunca sürekli atak hazırlığı yapan ve bunun için devamlı top çeviren, risk almayan kontrollü bir görüntüdeydi. Teknik direktör Sergen Yalçın'ın Vida-Welinton ikilisi defans çizgisini ilk yarıda alışılagelmişin dışında daha geriye kurmasının bunda büyük payı oldu. Sol bek N'Sakala'dan hücum anlamında zaten bir beklentimiz yok ancak Rosier'den de hücuma bu sefer katkı gelmedi. Teknik ekibin Sivas'ın en etkili ismi Max Gradel'i markaj için Rosier'i sağlam uyardığı net görüldü.
"Aboubakar olsaydı şöyle olurdu" ile başlayan cümlelerin kurulduğu bir süreçte ilk yarıda Kamerunlu'nun sahada olmasına rağmen tercih edilen oyun şaşırtıcıydı. Çünkü ne orta sahadan nitelikli atak pası, ne de Aboubakar'a fırsat oluşturacak yeteri kadar baskı desteği gelmedi. Larin'in kaleyi bulmayan uzaktan etkisiz şutunu saymazsak, Gradel'le Sivas'ın oyun değil ama pozisyon üstünlüğünden bahsedebiliriz.
Aboubakar'ın isteğiyle oyundan çıkması ve ikinci yarıya N'Koudou'nun sola Larin'in santrfora geçmesi zorunlu bir değişiklik oldu. Sergen hoca, 70'de ezber halini alan Ghezzal-Gökhan Töre ve de Dorukhan-Ljajic değişikliği ile sonucu değiştirmeye çalıştı. Tempoyu artırmaya başlayan Beşiktaş, 77'de stat ışıklarındaki oyunu soğutan kesinti ile karşılaştı. Dünkü beraberliğin bence özeti şu: "Sergen Yalçın son yaklaştıkça korkularının esiri olmaya başladı! Eski oyun cesareti yok. Kendisine hatırlatacağımız tek şey var. "KORKUNUN ecele faydası yok. Kendin ol, sezon başından bu yana oynattığın Beşiktaş gibi oynat yeter!"