Sahaya çıkan takımın şampiyonluk hesaplarında değil, iddiası kalmamış kadro gibi olmasıdır ilginç olan. Malatyaspor'un golleri atmasından öte, buna tepki veremeyen, ikili mücadeleleri kaybeden, oyuna kurgu getiremeyen ve sürekli vazgeçen oyuncular grubu endişe verici.
Ligin 12 haftası geçip, "Bizi kasım ayından sonra görün" beklentisinin, sonucu 'hiçbir şey' olan görüntüsü karşımızdaydı. Erol Bulut da takım olmaktan vazgeçip kendileri için planlar yapanlar da bu sorumluluğu üstlenmeli. Erol hoca ile başlarsak, takımda bir tane bile formda oyuncu olmamasının analizini yapmalı. "Kim hak ederse o oynar" demek, sahaya yazdığın on biri bir anda Fenerbahçe'nin oyuncusu haline getirmiyor. Ölçü saha ise Sosa'nın kulübede başlaması doğru ama Cisse niye on birin içinde?
Tisserand'ın acemi mangasında başını çektiği defans hatalarına bakın. Arkası dönük oyuncuya faulü yapıp penaltıyı yaptığı gibi, rakibin tek santrforunu da kaçırıyor gözünde. Öncesinde Caner'in ofsaytı bozması da cabası.
Malatyaspor'un 'zayıf' haline bakıp, topun kendi kendine gol olacağını zanneden 'şımarık' bir grup var karşımızda. Hamzaoğlu santrforlarından bek üretiyor, onları geri koşturuyor. Bu konsantrasyonu hissettikleri anda, geçmişteki Konya-Beşiktaş maçlarının kopyası çıkıyor karşımıza.
Erol Bulut'un sahaya çıkardığı on birin planlarında, kazanmak istediği oyuncular var. Ancak, Gustavo-Sosa- Ozan üçlüsünü bozmasıyla birlikte rakibi seyreden bir takımı oldu. Bu sonuç Erol Bulut yetersizliği değil, oyuncuların kazanma inancını kaybetmesi ve toptan kaçmaya başlamasıdır. Bu ruh halini iyi yönetemeyen de Erol Bulut. Sistem olayına çok takılmayın; teknik adam görevi tarif eder, setleri kurar. Oyuncu yapamadığında, ayağındakini kaptırdığında veya baskıyı beceremediğinde çıkan "kaosun" adı, bir anda "sistem yok" olur. Kırılma noktasında bir hafta geçirecek Fenerbahçe. Taraftarıyla, yönetimiyle ve teknik heyetiyle sakin kalmayı başarmazsa, sezonu yitirirler. Esas "ders" şimdi başlıyor.