Samandıra'dan hafta içinde gelen haberler, ön tarafın yeni kurgu ve anlayış ile oynamaya çalışacağını içeriyordu. 9. dakikada gelen gole kadar da bunu hissettirdiler. Pas hızını ve sayısını arttıracak üçgenler kurup, topu yerden kaldırmadan oynamaya çalıştılar. Pozisyonlar peş peşe geldiği gibi, pas trafiğinde "ürküten" görüntü vardı.
Sonrasında "topu rakibe verelim" süreci geldi. Kendi sahasında kalan, rakiplerin kurduğu tuzağı kendi planı yapan Fenerbahçe'yi izledik. Hata yapılacak, top kapılacak, hızlıca atağa geçilecek. Yine pozisyonlar yakaladılar ama rahatlatan gol yine duran toptan geldi. Caner ön direğe attı, Gökhan Gönül de golü. Modası hiç geçmeyen aksiyon kıyafetini yine podyuma çıkardılar.
Maçı tartışmaya açan 53'teki penaltı... Rakibin bütün defans hattı önündeyken ofsayta düşüp, üçüncü golün üstüne çizik atttırmıştı Serdar. Bu kez de kollarını açtı zıpladığında. Ali Palabıyık'ın VAR'a gitmesi çok doğal. Fenerbahçeliler'in isyanı Antalyaspor maçındaki benzer pozisyonda VAR'ın devreye girmemesinde. Çok üst üste hakem yorumları yapılıyor. Bu maçın özeli önemli değil, geçen haftaların mirası, özellikle VAR hakemlerinin "gri pozisyon" kuralının arkasına saklanması.
Genç Altay penaltıyı kurtararak maçın tüm yükünü omuzlarına aldı. Sonrasında da konsantrasyonu kaybetmeden kurtarışlar yaptı. Eksik kalan, önde olan, zamana oynayan Fenerbahçe kaldı sahada. Pelkas ve Cisse'nin önde top tutamadan, sürekli ayaklarındakini vererek geçirdikleri süre de var
Kapanırsın, rakibe pozisyon vermezsin yine anlarım beklemeyi. İtalyan tavrıdır; "Ben sonucu aldım, onlar uğraşsın, risk onlara kalsın" der, on bir kişi otobüsü çekerler. Ama bu kadar kalabalıkken, bu kadar hata yapamazsın.
Sonuçta bu yeni takımın daha alacağı çok mesafe var. "Kazanma mecburiyeti", Fenerbahçe adından gelen öncelikleri silmiş. Duygunun devam etmesi için "üç puanı" hesapladılar. Aslında bu "linç" ortamında, çok da yanlış yapmadılar.