Başından, sonuna kadar facia hikâyesi seyrettirdi bize Fenerbahçe. Titanik'in batışı gibi. "Olmaz" denilen her şeyin başına gelmesini seyrettiriyor.
Akhisar'daki oyunun sürpriz olduğunu veya "beklenmedik" diye nitelendiren olursa eğer, zaten bu oyunun veya futbolun gerçeklerinin farkında değil. Şöyle özetleyelim: Takımın en değerli ve beklentisi en yüksek oyuncusu Mehmet Ekici, hakemin elini kaldırıp; çift vuruşu işaret ettiği pozisyonda, topu direkt kaleye kullandı. Bu oyuncuya, takımın "oyun aklı" olarak bakıyoruz. Fenerbahçe'nin kenar yönetimiyle, sahadakilerin buna cevabı arasında fark yok anlayacağınız.
Kaybedilen; maçlar veya puanlar değil, karşı koyma duygusu. Her şeyi ile bitmiş, tükenmiş ve saklanmaya başlamış bir grup var karşımızda. Perşembe günü Giresunspor'a karşı da aynı duyarsızlık veya güvensizlik hakimdi takımda.
İkinci yarı başladığında takımın oyuncularına veya formatına da bir hamle yapılmadı.
Toptan kaçmaya, pastan saklanmaya başlayan oyuncular da çoğaldı. Barış Alıcı ve Eljif tamamen maçtan koptular.
Mehmet Topal'ın gücü kalmadı, Ekici de teslim bayrağını çekti.
Fenerbahçe taraftarı elbette öfkeli.
Ama önce kendisinde arasın sorumluluğu.
"Fenerbahçe böyle mi oynar" kibiriyle, düzeni bozan birinci unsur onlardı.
İkincisi ise Ali Koç'un her şeyini teslim ettiği Comolli. Cocu ve Koeman sadece sonuçtur. Bir daha tekrarlayalım:
Futbolu herkes biliyor ama "oyunu" bildiğinizde farklısınız. Ankaragücü yenilgisi sonrasında Cocu'yu basın toplantısına bile çıkarmadan, "Bu camia bu sonucu kaldıramaz" diyen Ali Koç'un, şimdi Comolli'ye, "Fenerbahçe düşme hattında olamaz" demesi gerekir. Artık Ersun Yanal dışında hiçbir hamlesi de kalmadı.
Umarım artık taraftarlık formasını, yöneticilik ile değiştirirler.