Hadis şârihleri, kaynağını tesbite çalıştıkları bir hadisin Kütüb-i Sitte veya onunla birlikte Ahmed b. Hanbel'in el-Müsned'inde yer alması halinde, bütün bu eserleri ayrı ayrı zikretmek yerine kısaca "revâhü'l-cemâa" (رواه الجماعة) demeyi uygun görmüşlerdir. Meselâ Ebû Bekir İbnü'l-Arabî ʿÂrizatü'l-Ahvezî'de, Mecdüddin İbn Teymiyye Münteka'l-ahbâr'da "el-cemâa" terimini Kütüb-i Sitte musannifleri ve Ahmed b. Hanbel için, Cemmâîlî de el-Kemâl fî esmâi'r-ricâl'de sadece Kütüb-i Sitte musannifleri için kullanmışlardır.
Bir muhaddisin rivayetleri Kütüb-i Sitte gibi ana kaynaklarda yer almışsa bu durumu kısaca belirtmek için de "revâ lehü'l-cemâa" (روى له الجماعة) veya "ahrece lehü'l-cemâa" (أخرج له الجماعة) tabirleri kullanılmıştır. Kütüb-i Sitte imamlarının hepsinin bir muhaddise talebelik ettiklerini belirtmek üzere "revâ anhü'l-cemâatü sittühüm" (روى عنه الجماعة ستهم) dendiği de görülmektedir (Zehebî, XII, 124).
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi