Ergenlik, sadece kendini keşfetmeye ve bu dünyadaki yerini bulmaya çalışan birçok genç için zaten zor bir dönemdir. Ancak artan hormonlar ve beraberinde gelen beklenmedik duygularla durum daha da karmaşık hale gelir.
Buna karşın bu hikayedeki kız oldukça tatlı ve sorumluluk sahibi gibi görünüyor. Üvey annesinin en büyük sorunu yemek seçiciliğidir. Ancak üvey annenin bu durumla başa çıkma şekli, ihmalkarlık sınırında sayılabilir. İşte babanın verdiği tepki ve hikayenin detayları…
Hikayeyi sosyal medyada anlatan baba: "Benim (39) önceki evliliğimden (16) bir kızım var. Bağlam olarak, şu anki eşimle (37) kızım 10 yaşındayken tanıştım ve tanıştığımızda onun da bir oğlu (7) vardı. İlişkimiz harikaydı ve ilişkimiz boyunca çok şey paylaşabiliyorduk. İlişkimizin 5. ayında onu eski eşim (35) ve kızımla tanıştırdım. Bu tanışmanın sonucunda kızım ona çabuk ısındı. Bildiğim kadarıyla iyi bir ilişkileri vardı" diyor.
Olayın nasıl geliştiğini ise şu şekilde anlatıyor; "Kızım kendini bileli yemek konusunda oldukça seçicidir. Örneğin yulaf ezmesi, domates, sarımsak, mantar ve hatta tuzlu veya ekşi hiçbir şey yemez."
"Buna karşın baharatlı yiyecekleri, tatlıların hepsini seviyor. Ve onu sevmediği bir şeyi yemesi için kandıramazsınız. 13 yaşındayken, ızgara peynir yapmak için kullandığım eritilmiş tereyağına 1 diş sarımsak koymuştum. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama tadı alabiliyordu. Tat alma duyuları beni şaşırttı. Ardından bir hafta boyunca beni görmezden geldi ve onun için pişirdiğim hiçbir şeyi yemedi.Bir daha asla böyle bir şey denemedim."
"5-8 vardiya çalışıyorum ama dün saat 9 civarında işten çıktım çünkü ekibimle bitirmemiz gereken bir iş vardı. Eve geldiğimde eşim akşam yemeğini hazırlamış ve tabağımı fırına bırakmıştı. Yemeğimi ısıttım ve oturma odasında oğlumuzun yanında olan eşimle sohbet ettim. Yemek yerken eşimin sarımsaklı pilav, mangalda tavuk ve mısır, domates, mantar ve ıspanaktan oluşan sebze salatası pişirdiğini fark ettim."
"Eşimle sohbet etmeyi bıraktım ve 5 dakika kadar tabağımı gözlemledim. Eşim sorunun ne olduğunu ve yemeği beğenip beğenmediğimi sordu. Uzun bir aradan sonra kızımın ne yediğini sordum çünkü pişirdiği hiçbir şeyi kızım sevmiyordu. Kızımın öğle yemeğinden beri yemek yemediğini söylemeden önce birkaç dakika sessiz kaldı. Söylemeye gerek yok, üzüldüm. Kızımın yediklerine uyum sağlamak için neden farklı bir yemek yapmadığını sordum."
"Hemen savunmaya geçti ve kızımın dramatik davrandığını ve bunun sadece yemek olduğunu, bu yüzden açsa yine de yiyebileceğini söylemeye başladı."
"Tartıştık ve ona kızım gibi seçici bir yemek yiyen için o kadar da basit olmadığını hatırlattım. Bir süre tartıştıktan sonra konuşmayı bitirmeye karar verdim. Kızımın isteklerinin dikkate alınmadığını hissettim. Kızımı yemeğe çıkardım, ona biraz tatlı da getirdim ve oturup konuştuk."
"Bu konuşmada eşimin kasıtlı olarak kızımın sevmediği yemekleri pişirdiğini keşfettim. Kızım hiçbir zaman bana bu konuda şikayetçi olmadı. Onun yerine kendi harçlıklarıyla dışarıdan yemek yiyordu. Gece yarısı eve vardık ve eşim, kızımı kendi yemeklerini yemeye ikna etmek yerine onu dışarı çıkardığım için üzüldü."
"Ardından eve gidip eşimle konuştum. Ona neler olduğunu sordum. Eşim bu konuşmayı hiç yapmak istemediği için tereddütlüydü. Ama sonunda kızım için yemek yapmaktan nefret ettiğini söyledi. Ona uyum sağlamak için sürekli olarak çaba sarf etmekten ve kızımın beğenisine göre baharatlandığından emin olmanın ne kadar sinir bozucu olduğunu söyledi ve ardından şunu açıkladı: Oğlumuz sevmediği için yemekleri kızımın sevdiği şekilde pişirmeyi bırakmış."
"Daha sonra kızımın büyümesi gerektiğini, çünkü bunun sadece yiyecek olduğunu ve onu öldürmeyeceğini ve seçici olmasının ne kadar yorucu olduğunu söyledi. Neden çocuklarımızla bir tür uzlaşma sağlamak için oturup görüşmediğini sordum ve oğlunun ihtiyaçlarının kızlarımdan önce geldiğini söyledi."
"Şaşkındım ve ona kızımın aç kalmasına izin verip vermeyeceğini sordum, o da tek yapması gerekenin pişirdiği yemeği yemek olduğunu söyleyerek yanıt verdi. Ardından benden özür diledi ama kızımı sevmediği yemekleri yemeye ikna etmemi önerdi çünkü bu herkesin hayatını kolaylaştıracaktı. Daha sonra ona oğlumuz olsaydı aynı şeyi düşünüp düşünmeyeceğini sordum ve cevap vermedi ki bu yeterli bir cevaptı."
Tüm bu sürecin ardından eşinden boşanmaya karar veren adam ise kızıyla mutlu bir hayat süreceğini, üvey oğlunun da yanında olacağını söyledi.