Kişisel olduğu kadar toplumsal travmalarımız da var elbet. Ama güzel haber şu; bu süreci yakından gözlemleyen uzmanlar, toplumsal ve kişisel travmalarımızdan kurtulmaya başladığımızı söylüyor... Şimdi sırada 2023 model travmalarla psikolojik mücadele var!
Toplum olarak psikoloğa, psikiyatra danışma alışkanlığımız son 10 yıldır daha da yaygınlaştı. Çok önceleri işin uzmanlarına 'deli doktoru', danışanlarına '46'lık diye yaftalar vurulurdu. Ruhun büyük psikolojik hastalıklar dışında da rahatsızlanacağına, yaralanacağına ve bunun da bir tedavi süreci olduğuna inancımız pek yoktu. Ama artık durum değişti...
Psikoloji bilimi bugün çok popüler. Pek çok insan yaşadığı büyük, küçük pek çok süreç için bir uzmana gidiyor. Hal böyle olunca, yıllardır 'iç yaralarıyla' gezen insanlar travmalarıyla yüzleşiyor. Kendilerini yakından tanıyor. Bu durumun en büyük tanıkları da ruh sağlığı uzmanları... İnsanımızın bugüne kadar içinde taşıdığı dertleri, sorunları, travmaları yakından gözlemliyorlar. Çoğu dertler birbirine benzese de bazısı her insanın biricikliği gibi eşsiz tabii ki...
Bir de tüm toplumu ilgilendiren sosyal travmalarımız var. Yaşanan terör olayları, darbeler, darbe girişimleri, depremler ve diğer doğal afetler.depremler ve diğer doğal afetler. Ama işin güzel tarafı, Türk toplumu kendini keşfettikçe, ruh sağlığına önem verdikçe travmalarından kurtuluyor. Ruh sağlığı uzmanları, insanımızın ve toplumumuzun kendisiyle yüzleşip geçmiş travmalarımızdan kurtulmaya başladığını söylüyor.
ESKİ TÜRKİYE'NİN SSK'SI İNSANLARI HASTANEDEN SOĞUTMUŞTU!
Kendimden örnek vereyim. 76 doğumlu biri olarak 80'ler ve 90'lar Türkiyesi'nin SSK Hastaneleriyle ilgili büyük bir travmam var. Sabahın dördünde hasta hasta kuyruğa girmek, doktorun karşısında ayakta iki dakikada derdimi anlatmaya çalışmak ve bazen hor görülmek bende bir 'doktor travması' yaratmış. Bu tarz örnekler gördünüz mü? Tam da bu örnekten yola çıkıp toplumsal travmaların bireye yansımaları hakkında neler söylersiniz?
Gökhan Ergür: Şunu açıkça söylemeliyim, toplumumuzun büyük bir kısmı, özellikle de orta yaş ve üzerindeki insanlar kendilerini değersiz, yetersiz hissediyor. Bunda yanlış ebeveyn tutumlarının etkisi elbette ki fazla fakat devlet politikalarının da değersizlik ve yetersizlik hislerimiz üzerinde etkili olduğunu düşünüyorum. Halka tepeden bakan, vatandaşın değerlerinden uzak ve hatta o değerlerle dalga geçen, devlet kurumlarında halkı dikkate almayan, öteleyen bir yönetim biçiminde vatandaş kendisini değersiz hisseder ve bir noktadan sonra buna uygun yaşamaya başlar. Fikirlerini beyan etmekte, yönetime katılmakta, sosyal hayatında, ruh dünyasında zorluk yaşar. Hâlâ birçok orta yaş üzeri insanın resmî kurumlarda sıkıldıklarını, kötü ve çaresiz hissettiklerini görüyor, biliyoruz.
