Kızım Eylül, birinci sınıfa gidiyor. Okuma ve yazmayı okul öncesi dönemde öğrenmişti. Bu sebeple midir bilinmez ama yazma eylemini pek sevmiyor. Çizgilerin üzerinden geçmek, üstteki cümlenin aynısını yazmak ona mantıksız geliyor.
"Anne, klavye var, ses kaydı bırakabiliyoruz. Telefonlara şifre bile girmeye gerek yok, yüzümüzü tanıyorlar. Neden hâlâ kalem kullanıyoruz" diye sorarak, kendince gerekçe gösteriyor. Ama resim yapmaya bayılıyor. "Resim yaparken de kalem kullanıyorsun ama hiç bunaldığını ya da istemediğini görmedim" dedim. "Ama aynı şey değil, noktaların üzerinden geçmek, üstte yazılanın aynısı yazmak kopya çekmek gibi bir şey. Oysa resim yaparken hayal ettiğim şeyleri yapıyorum. Daha önce olmayan resimler ortaya çıkarıyorum. Bana ait oluyor" diye yanıtladı. Cevapları beni düşündürdü. Mantıklıydı tabii söyledikleri. Ama yazı yazması da gerekiyordu. Öğretmeni de bu durumunda bahsedince iş başa düştü. Çeşitli uzmanlarla da görüşüp birkaç yol haritası çıkardım. Eğer sizin de çocuğunuz yazı yazmayı sevmiyorsa yazacaklarımı deneyebilirsiniz.
OYUN, HER ŞEYE ÇARE
Çocuklar oyun oynamayı çok sever malum. Bu yüzden yazı yazmasını gerektiren oyunları tercih edin. Biz her gün isimşehir oynuyoruz mesela. Hem yazmış hem de düşünmüş oluyor. Sonunda kazandığı puanları hesaplarken toplama işlemi de yapmış oluyor.
Kâğıtlara elle yazdığımız bir kelime kutumuz var. Rastgele kutudan seçtiğimiz üç kelime ile uydurduğumuz hikâyeleri deftere yazıp birbirimize okuyoruz. Bu çok eğlenceli oluyor. Okurken dakikalarca güldüğümüz anlar da hatıra kalıyor.
Çizdiği resimlere konuşma balonları eklemesini istiyorum. Karikatür yapıyor ve buna bayılıyor. Mizah yeteneği gelişiyor. Üstelik bu bana kızımı daha yakından tanıma fırsatı veriyor. Olaylara bakışını, espri dünyasını öğreniyorum.
Arkadaşları için mektuplar yazıyor. Bunu ben istemeden yapıyor. Bir sonraki gün arkadaşına bir hediye verecek olması onu çok heyecanlandırıyor. Çoğu zaman okumama izin vermese de ısrar etmiyorum. Bir süre sonra dayanamayıp kendi okutuyor. Böylelikle varsa kelimelerdeki harf eksiklerini ya da düşük cümlelerini de düzelmiş oluyoruz.
Hafta sonu neler yapmak istediğini planlamasını istiyorum. Bu bizde çok işe yaradı. Kızım bir süre sonra her gününü yazarak planlamaya başladı. Üstelik grafikler, kutular çizerek yapması beni oldukça şaşırttı. Evde her an önüme planlanmış bir gün çıkıyor. Tüm bunların sonucunda, ben kızımın yazı yazmayı sevmediğiniz değil, ona mantıksız gelen şekilde yapmayı reddettiğini anladım. Oldukça akıcı yazabiliyor üstelik. Ancak iş, noktaların üzerinden geçmeye ya da üstteki cümleyi yazmaya gelince iş değişiyor. Ya hemen yoruluyor ya da o ödevi yaptırmak için yine başka bir oyun bulmak durumunda kalıyorum.
Eminim, bu birçok evde de aynı! Bir de bizim güzel yazı yazma derslerimiz var. Sizce her çocuk çok güzel yazı yazmaya zorlanmalı mı? Yazı, mutlaka inci gibi düzgün mü olmalı? Bu konuda değişmesi gereken çocuklar mı yoksa sistem mi? Tüm bu soruların cevabını uzmanlarla da konuşacağım tabii, ama öncesinde konuyla ilgili siz okuyucularımızın deneyim ve gözlemlerini bekliyorum. Mail adresin fotoğrafımın hemen altında. Bana mutlaka yaşadıklarınızı yazın.
