Önceki gece İngiltere'de bir futbol mucizesi yaşandı. Şampiyonlar Ligi yarı final ilk maçında Barcelona'ya deplasmanda 3-0 yenilen Liverpool, evindeki rövanşta rakibini 4-0 yenerek finale adını yazdırdı. Üstelik bu zafere, başta Muhammed Salah olmak üzere pek çok yıldızından mahrum kadrosuyla ulaştı.
Futbol tarihine geçen karşılaşmanın gizli yıldızı ise bu kritik maçta görevlendirilen hakemimiz Cüneyt Çakır ve yardımcılarıydı.
Öylesine mükemmel bir karşılaşma yönettiler ki, sahada sadece 'futbol' konuştu. Ne maç sırasında, ne de sonrasında Çakır'ın isminin anılmaması bunun kanıtıydı. Zaten bir maçta hakem konuşuluyorsa, o hakem başarısız yönetim göstermiş demektir. Cüneyt Çakır her pozisyona yakındı. Kararları net ve tartışılmazdı. Kartlarıyla otoritesini konuşturdu ama hakem düdükleriyle karşılaşmanın gereksiz yere bölünmesine izin vermeyecek kadar da hoşgörülüydü. Futbolcular ve kenar yönetimleriyle diyaloğu mükemmeldi.
Yardımcılarıyla birlikte pozisyonları iyi süzdü ve futbol adına bir zafer gecesi yaşanmasının gizli kahramanı oldu.
İçinizde "Peki Cüneyt Çakır yurt içinde neden bu kadar başarılı değil?" diye soranlar olacaktır. Malum, pek çok hakemimiz gibi onu da kıyasıya eleştirenler çıkabiliyor. Sebebi bana göre çok açık. Yurt dışındaki kritik maçlardan önce kulüp başkanları "Şu hakemi istiyoruz, bunu istemiyoruz" diye tehdide varan baskılar kurmuyorlar.
Orada hakem örgütleri, hakemleri maşa olarak kullanmaya kalkmıyor.
Futbol yorumcuları, sektörün en savunmasız aktörleri olan hakemleri 'av' gibi görüp, ön yargılarla bıçak bilemiyor. Seyirci, hakemi etkilemeyi kendine 'ilk görev' edinmiyor. Futbolcular, türlü sahtekarlıklarla hakemi seyircinin kucağına atmıyor.
Yani?.. Çakır, Kapıkule'den çıkar çıkmaz kanatlarındaki prangadan kurtuluyor. Hepsi bu...
Ligimizdeki her önemli maç öncesinde "Dışarıdan hakem getirelim" sakızını çiğnemeye başlayanların bilmediği bir şey var: Taşıma suyla değirmen dönmez. Hakemden önce futbolumuza 'dışarıyı' getirmek gerekir.