Dökülen sarı yapraklar sonbaharın, sonbahar ise kışın habercisi.
Doğa kabuk değiştiriyor.
Kış uykusuna hazırlık... Ta ki ilkbahara kadar... Yeşilin sarıya dönen tüm tonlarının hâkim olduğu doğa coşkulu görüntüsünü sessizliğe taşıyor. Sessizliği gözyaşım değil, yaprakların hışırtısı bozuyor.
Aile büyüklerimizin sohbetlerinde sonbaharın yeri hep ayrı tutulurdu. Yıllar sonra, yaş aldıkça farkına vardık.
Hüzün sonbaharın sarı yapraklarında gizli...
Dökülen o sarı yaprakların üzerindeyim...
Sonbaharda hüzün, yalnızlık ve sessizlik... Üçü bir arada...
Hüznün içinde yalnızlık var... Biraz da özlem... Üçü bir araya geldiğinde anlam yükleniyor sonbahara. Hani 'alıp başımı gitmeliyim buralardan' dediğimiz anlar olur ya... Öyle bir duygu kaplar yüreği. Bir açmaz, bir kaçmaz ya da bir kayboluştur... Saatlerce kaybolup gitmektir yapraklar arasında. Tüm bu duygular içinde yine hüznün habercisi çaldı kapıyı. 'Çember daralıyor' dedikçe bir vurdumduymazlık, 'bana bir şey olmaz ki' tavırları sevdiklerimizi bizden koparmaya başladı. Kendisi 2019 model ama sürümü 2020... Evet, hafife aldığınız Kovid-19'dan söz ediyorum.
Bu sonbahar hayatım boyunca gördüğümün en etkilisi... Sosyal medyada 'annem, babam, dayım, teyzem, eniştem, kardeşim' gibi kelimeyle başlayan cümlenin sonu 'rahmetle' bitiyor. O kadar çok ölüm haberi alır olduk ki...
Hayretler içindeyim.
Çember daralıyor değil... Çok daraldı.
Maske, mesafe ve temizlik Kovid- 19 ile mücadelenin en büyük silahı. Bir de hayatı eve sığdırdık mı? Süreci daha sağlıklı geçirebiliriz.
Hüznü, sessizliği ve yalnızlığı yaşamayalım...