Çok isterdim Başbakan Erdoğan'ın Diyarbakır mitingini canlı canlı izlemeyi. Çünkü kısa bir süre önce oradaydım ve doğrusu BDP tarafından boykota zorlanan Diyarbakırlıların nasıl bir tavır takınacağını merak ediyordum. Ama kısmet olmadı.
Okuduğum ve izlediğim kadarıyla tahmin edilenden daha fazla bir ilgi olmuş mitinge.
Bence bu çok önemli bir gelişme.
Çünkü eğer BDP'nin boykot kararı bölge halkı tarafından yok sayılırsa Evet oyları yüzde 60'ların üzerine çıkar!
62 ila 65 arasında seyreder.
Gelelim Başbakan Erdoğan'ın mitingde yaptığı konuşmanın içeriğine.
Çünkü benim bir itirazım var.
Tamam, "Ahh şu Diyarbakır Cezaevi dile gelse de 12 Eylül'de yaşananları, yapılan işkenceleri bir anlatsa!" mealinde çok doğru bir cümle kurmuş.
Ancak ardından da, "Söz veriyorum. Yıkacağız bu cezaevini" demiş.
İşte Başbakana itirazım verdiği bu söze. Orada neler yaşandığını bendeniz bizzat Kürt aydın Mehdi Zana'dan dinlemiştim Stockholm'de.
Korkunç... İnanılmaz ve berbat işkenceler. Birkaç hafta önce de Neşe Düzel neler yaşadıklarını anlatan Hüseyin Yıldırım'ın anılarını taşımıştı Taraf'ın sayfalarına.
Dinleyince insana, "Yok bunu yapanlar da, bunu yaşayıp hala canlı kalanlar da insan değil arkadaş!" dedirten işkenceler!
İşte o nedenle Diyarbakır Cezaevi'ni yıkmak, yıllar önce yapılan insanlık ayıbının da üzerini örtmek demektir.
12 Eylül'ün alçak işkencecilerin ekmeğine yağ sürmek demektir!
Diyarbekir Cezaevi muhakkak ayakta kalmalıdır.
Unutturulmamalıdır yapılan zulümler!
Ve hatta müze haline dönüştürülerek gerçekten sorunun ne olduğunu anlamayanlara ya da anlamak istemeyenlere 12 Eylül'de insanlara neler yapıldığı o binanın içinde anlatılmalıdır!
Koca koca farelerin insanların üzerine saldırıldığı o daracık hücrelerde!