Antalya dönüşü, salı gecesi yatarken, kafamda yeni yılın ilk yazısının konusu vardı..
Aslında, "Yıl sonu/Yılbaşı" yazısı yazmaktan da, okumaktan da hoşlanmam.. Bu konudaki sorulara da yanıt vermem.. Geçen yılın en bilmem nesi, falan filan.. Gelecek yılın kehanetleri.. Yıllardır ayni şeyler.. Öğğğ!..
Yahu ne diyeceğimi yıl boyu demişim zaten.. Şimdi bu "Mecburi" yazıyı, adet yerini bulsun diye zorla yazmanın alemi var mı?.
"Yok" diyen o kadar az ki.. Antalya'da kaldığım dört gün, gazete okuma zevkimin içine tükürüldü, bu zorlama yazılar yüzünden.. Bir tekini okumadım inanın..
Ekler bile faciaydı.. Hele Hürriyet'inkiler.. Mevlut Tezel yazmış dün.. Bir "Söyleşi" deposu.. Aynen öyle.. Depo.. Kimsenin merak etmediği kişilere, kimsenin merak etmediği sorularla dolu sayfalar..
Yazı yazmak zor. Okunan yazı yazmak daha da zor. Oysa söyleşi, en basit, en ucuz gazetecilik..
İlkokul sonda bir çocuğa verin teybi.. Sorsun.. Sonra bir sekreter çözsün.. Oldu Hürriyet tatil yazısı.. Aynen çöpe..
Abdi Bey başlattı bu işi.. İpekçi.. Haftada bir yapardı.. Yapmadan önce de, bütün Milliyet bürosuna mesajlar gelirdi.. "Bu hafta falanca ile konuşacağım. Neler sormak istersiniz?.."
Rahmetli Orhan Ağabeyi (Tokatlı) ziyaret için Milliyet Ankara bürosuna uğradığımda bana da sorardı..
"Falancaya ne sormak istersin?.. Abdi Beye not geçeceğim de.."
O sorular tüm Türkiye'den gelenler arasından derlenirdi.. O zaman da heyecanla beklerdik, Abdi Beyin konuşmalarını..
Şimdi bir gram bal için bir çuval keçi boynuzu yemiyorum.. İlginç bir satır varsa, ertesi gün biri alıntılıyor zaten, haber oluyor. Kestirmeden bala ulaşıyor, çöplükle uğraşmıyorum..
Neyse..
2012'ye bakınca, kafamda kapkara bir yıl var.. Bu ülkenin politik liderlerinin başarıyla kararttıkları bir yıl.. Her salı tüm televizyonların naklen yayınlarıyla başlayan facia.. Söv Allah söv.. Hakaret..
Aşağılama.. Milletin ruhunu karartma..
Tüm umutlarını yok etme..
"2013'te bir mucize olur mu acaba?. Ulu Tanrı bu liderlerin kafalarına bir tutam sevgi, saygı, bir tutam kardeşlik ruhu eker mi" diye bir "Dua" yazısı yazacağım.. "2013, 78 milyon insan için umutların yeşermeye başladığı bir 'Barış ve kardeşlik yılı' olur mu" yazısı..
Kendim bile inanmayacağım.. Kimse de okumayacak zaten.. Ötekilerin yanına çöpe..
Bu ülkede imam, bildiğini okuyor, hep!.
Sabah, yani çarşamba sabahı, TRT Nağme'ye ayarlı saatimle evimde uyandım, ilk kez 20.13'te..
İçimden bir ses.. "Şarkılardan fal tut, bakalım" dedi..
Tuttum ben de.
Masaya kahvemi koydum.. Yanına gazetemi yaydım ki, şarkım geldi, mutfaktaki TV ekranından.. DigiTurk 404 TRT Nağme ya..
Melihat Gülses söylüyor..
"Günaydınım, nar çiçeğim sevdiğim.."
Yani, seçsem, ısmarlasam olmaz.. Dünyanın en güzel falı işte bu..
2013'te evimde ilk uyanışım, dünyalar güzeli "Günaydınım" diyen bir sesle..
Yani nasıl aydınlandı içim birden..
İnsan ruhu, güzelliğe, umuda, sevgiye, neşeye ne kadar açık.. Kapkara bir ruhu bir şarkı, bir tek şarkı.. Hatta o şarkının tek dizesi nasıl değiştirip, aydınlatıyor..
Ah Tayyip Erdoğanlar, ah, Kılıçdaroğulları, ah Bahçeliler, ah, Demitaşlar, ah politikacıların tümü.. Bunu bir bilseniz?.. Anlayabilseniz bu millet neye hasret?. Hissedebilseniz, onları mutlu etmek ne kadar kolay?.
Şarkı coşturdu beni.. Şımardım..
"Şimdi bir de Münip Utandı, 'Bir kızıl goncaya benzer dudağın' diye girse" diye geçirdim içimden, Erdal Şafak Müdürümün "Hayat, Ölüm ve Araf Üçlemesi"nin ilkine eğilirken..
Ve birden kulağımda nağme..
Münip Usta değil ama, gene de "Olmaz böyle şey!.."
"Bir kızıl goncaya benzer dudağın.."
Yani bu bir işaret mi?.
2013'e dünyalar güzeli bir "Günaydın"la başlamam ve ilk dileğimin daha beş dakika geçmeden kabul görmesi..
Yüce Tanrı işaret mi veriyor bana?.. "Sen dile Hıncal!.. Sen dile!.. Bu liderler bile kardeşlik çağrısı yapmaya başlarlar" demek mi istiyor yukardan..
O zaman diliyorum işte..
2013'te "Biz" olalım, ne olur!.