Daha girişteki kocaman resimde Sıtkı Usta'nın o içiyle gülen ve insana sıcak sıcak bakan gözlerine bakınca, göz yaşlarımı tutamadım.. Ardından sergide gördüğüm her şey, onunla geçirdiğim masal Kütahya günlerini hatırlattı.. Durmadan ağladım. Göz yaşlarım bazen içime, bazen yanaklarıma döküldü..
Babasının yolunu "Sıtkı II" imzasıyla sürdüren kızı Nida Olçar, Ankara'da, Dışişleri Bakanlığı Sergi Salonunda yaptı açılışı.. Cyrano'da perde açamayınca koskoca Devlet Tiyatrosu, kız kardeşim Serpil'le oraya koştuk..
Uzunca bir koridor.. Sağ tarafta Sıtkı II'ler uzanıyor.. Sıtkı II babasının bayrağını dalgalandıran Nida'nın imzası.. Sağ tarafta Sıtkı Usta eserleri.. Nasıl güzeller!.. Nasıl çarpıcılar..
İki Şamdan aldım, Sıtkı II'den.. Bir olağanüstü, ilk defa gördüğüm "Alem" aldım, yani cami tepesi, Sıtkı Usta'dan.. Evimde bir köşeyi boşaltacağım. Sıtkı Usta köşesi yapacağım..
Bu arada duyduklarım tepemi attırdı. Sıtkı Usta'nın, UNESCO'nun "Yaşayan Kültür Mirası" seçtiği "Ölümsüz dev" Sıtkı Usta'nın Kütahya içindeki minik evi ve bu evin içindeki "Osmanlı Çini Fırını" ki, türünün sonu. Başkası yok. Yani asıl "Kültür Mirası" o ev ve o benzersiz fırın..
Sıtkı Usta ölünce, nerden fırladığı belli olmayan bir takım gözü üç kuruşla dönmüş mirasçılar, dava açmışlar. "Bu ev çöküyor" deyip yıkım kararı alacaklar. Yerine de apartman dikip, katları paylaşacaklar..
Yani yaparlar.. Başbakan'ın kesin emrine rağmen, Sıtkı Usta Müzesi'ne engel olmak için ellerinden geleni yapan bürokratları kimin ateşlediğini tahmin ediyorum. Yıkım kararı da çıkabilir..
Bir eşi, emsali daha olmayan tarihi, o hazineyi, kurtarma görevi Kültür Bakanı Ertuğrul Günay dostuma düşüyor..
Sevgili Günay, ne olur elinizi çabuk tutun..
Gitti mi gider, bir daha da geri gelmez..
Sıtkı Usta'nın evini ve fırınını yıktırmayın!..
Bu arada sergi ocak sonuna kadar açık!.. Onu da ziyaret ederseniz, Kütahya yerel yöneticilerine en iyi uyarı olur!.