EKAV'DA açılan serginin adı bu.. Niye bu..
Genç sanatçı Ardan Özmenoğlu, 12. İstanbul Bienaline katılmak için başvurmuş..
Cevap almış..
"Biz bienal küratörleri olarak, yapılan açık çağrıya başvuruların değerlendirilmesini tamamladık. Başvuruları son derece etkileyici çalışmalar içermesine rağmen bazı adayları, bu yıl gerçekleşecek İstanbul Bienalina dahil edemedik. Üzülerek ifade etmek isteriz ki, sizi sergiye davet edemiyoruz. Gelecekte başarılar dileriz."
Ardan da, bu mektubu vitrine koyarak açmış sergisini..
Eserlerinden önce dik duruşunu sergilediği için kutladım onu ve İnci'yi (Aksoy/ Ekav Başkanı) öncelikle..
Ardan, sergisinin amacını anlattı bana, gezdirirken..
"Şimdi kafamda beliren 'Bienal sanatçısı kimdir?. Nasıldır?. Nasıl olunur?. Bienalde sanatçının işlerinin sergilenmesi kim tarafından, hangi kriterlere göre belirlenir?. Bir bienal sanatçısının ilgilendiği konular ne olmalıdır, ya da böyle bir kriter var mıdır' gibi soruları, bu sergi üzerinden sormak istedim ben" dedi..
Ardan'ın yapıtları, bana sorarsanız, tam da "İstanbul Bienal'ine özel" gibi..
Anadolu'nun artık ikonlaşan popüler kültürüne sanatçı yorumu..
Minibüsler.. Yağlı güreşler.. Düğün halayları.. Döner Kebab.. Gözler, sonsuzluk ifadesi gözler ve hemen altında "Göz değmesin" boncukları.. Maşallahlar.. Hatta Seda Sayan!..
Onun son zamanlarda merak sardığı bir tür mozayık çalışma.. Minik yapıştırma not kağıtlarından oluşan bir mozayık düşünün..
Sergi bienale paralel, 8 ekime kadar açık..
Ardan'a hemen gittim.
Bienal'e gider miyim, bilmiyorum..
Şakir Bey öldüğünden beri İKSV festivallerine de, bienallere de adım atmak içimden gelmiyor..
Yazarların bu kadar duygusal olma hakları var mı?.
"Benim artık var" diye düşünüyorum.. Artık var!..