Sabah gazetede odamın kapısından girdim. Yasemin televizyonu açmış.. Ekranda kocaman bir Son Dakika..
"Turhan Selçuk öldü.."
Türk basın tarihinde bir devrin adıydı o.. Onlar.. Bir devrim yapan takımın efsane adamları..
Başlarında Abdi İpekçi.. O Milliyet.. O günlerin Milliyet'i.. Bana sorarsanız, Türk Basın Tarihinin çıkmış en güzel gazetesi..
"Milliyet Halk Gazetesi!.."
Halkın okuduğu gazeteydi. Çünkü halkın merak ettiği her şeyi anlayacağı dille anlatır, bu arada halkın bilmesi gereken şeyleri de yazardı. Dünyayı, kültürü, sanatı..
Yani bir yanda inanılır haber gazetesiydi. Spordan, magazine ayrım yapmadan her habere ulaşan gazete.. Öte yanda, içte, dışta büyük ağırlığı vardı, "Halk Gazetesi" vasfını sulandırmadan koruduğu için..
Karikatürün gazetenin ana unsurlarından biri olduğunu, karikatüristin "Gazeteci" olduğunun farkına varan gazeteydi.
Turhan ve Bedri, çizgileriyle yorum yapan, bakanları uzun uzun düşündüren, halkı güldürürken, eleştirdiklerini fena halde öfkelendiren çizgilerin sahipleri olarak Milliyet'i Milliyet yapanların başında gelirlerdi.
Bir yandan günlük çizerlerdi. Bir yandan çizgi roman havasında günü anlatır, günü hicvederlerdi.
Abdülcanbaz ve Cici Can Mülkiye Kantinlerinde konuşulurdu her sabah..
Turhan, müthiş bir çizgi üstadıydı. Cetvelle çizilmiş tipler yaratırdı. Ama düz çizgileri öyle yaratıcı kullanırdı ki, iki çizgi ile İsmet Paşayı, üç çizgiyle Demirel'i görür tanırdınız..
Milliyet yıllardır o Milliyet değil.. Aydın Bey, Ercüment Bey'den aldıktan sonra, o Milliyet'i geri getirmek için çok çalıştı, çok uğraştı, ama olmadı..
Abdi Bey'in takımını bir daha toplamak kolay değildi. Çünkü o takım gerçekten bu mesleğin efsanelerinden oluşuyordu.
Efsaneler kolay yetişmezler. Gidenin yeri kolay dolmaz.. Dolmadı..
Milliyet kalanların kıymetini bilmedi. Milliyet'i Milliyet yapanları kapıya koyarak, onlara vefa göstermeyerek yeni Milliyet yapacaklarını sananlar yanıldılar.
Bir Turhan, bir Bedri, bir Kahraman Bapçum, bir Namık Sevik, bir Hüseyin Kırcalı, bir İlhan Demirel, bir Ümit Deniz, bir Halit Çapın, bir Mete Akyol, bir Deli Turan, her biri tarih daha bir yığın muhteşem gazetecinin yerleri boş kaldı..