Bir tarih öldü.. Bir hazine öldü.. Bir kitap, bir kültür, bir sanat adamı öldü.. Hepsi doğru.. Hepsi geçerli.. Adına kitaplar yazılır, yazılar değil.. Öylesi..
Ama benim "Baba" Dostum öldü.. En baba dostum.. Babamdan miras benim dostum..
Bilgi Yayınlarını kuran, kitapçılığa bir ömür veren, okutmak için ölen adam öldü..
Babam sağcıydı. Hem de nasıl.. Ahmet Ağbi solcuydu.. Hem de nasıl.. Ama her cumartesi öğlen, babam kışladan gelir, sivilleri giyer, doğru Bilgi'ye koşardı.. Kitapçının arka odasında oturur saatlerce kitap sohbeti yaparlardı.. Yeni çıkanlar.. Eskiler.. Kitap ikisinin vazgeçilmez ortak noktasıydı çünkü.. Sonra ben de tanıdım Küflü'yü.. Babamın onu niye o kadar sevdiğini o zaman anladım.. Muhteşem adamdı Ahmet Ağabey.. Attila İlhan, Bilgi'nin editörüydü. Onunla tanışmamı, dost olmamı Küflü sağladı..
Erkekçe'yi çıkarırken, bir kitap yazarı arıyordum.. Hasan Bülent Kahraman'ı bulan, bana yollayan Ahmet Ağbi'ydi.. Bugün her konuda yazılarını lezzetle okuduğunuz Hasan Bülent..
Yıllar yıllar önce "Sana kitap yapalım" dedi.. "Ne kitabı ağbi, vaktim yok" dedim.. "Kitap bende hazır, sen karışma" dedi.. Cumhuriyet'te salı cuma çıkan yazılarımı derlemiş. Sarı Kırmızılı Kaşkol öyle doğdu.. Sonra İstanbul'a taşındık. Sonra Sabah.. Sonra başka kitap evleri, başka kitaplarımı bastılar. Onu bulduk.. Bir fuarda imza yapıyorum.. Yanda Bilgi Standı.. Ahmet Ağabey de orda.. Koştum gittim. Sarıldık..
"Bir kitap daha yapmak istiyorum sana" dedi..
"Emrin olur ağbi" dedim..
"Pazar Neşesi"ni o yaptı.. Son kitabım..
İlk kitabım Ahmet Küflü'ydü. Bilgi Yayınları.. Son kitabım gene Ahmet Küflü oldu.. Bilgi Yayınları..
Artık kitap yapmam!..