"SALI sabahı gazeteye gelecek, en güzel yazılarımdan birini yazacağım" diye hevesleniyordum..
Dormen Tiyatrosu bu ülkenin belki de en güzel tiyatro salonu TİM'de 50'nci yılını kutlayacaktı. Haldun Dormen bu geceye uzun zamandır hazırlanıyordu. Onun gibi bir Usta işin başındaysa, ben unutulmaz bir gece yaşayacaktım.. Salona akan duygu sellerine gözyaşlarım da karışacaktı..
..ve bu geceyi satırlarıma dökecektim.. Olmadı.. Beklediğim olmadı.. 50. Yıl gecesi büyük bir hayal kırıklığı yarattı bende..
Bir defa Dormen Tiyatrosu'nun 50 yılı pek yoktu gecede.. Haldun Dormen'in kendisi vardı.. Onun da ellinci yılı değildi ki.. Sahnedeki Haldun, 60'e geliyordu..
Dormen Tiyatrosu'nun benim yaşantımdaki yeri büyük.. Yeri özel.. Özellikle gençlik anılarımda baş köşede oturdu hep.. Sandım ki, o elli yıl, tiyatronun dorukları ile sahneye gelecek.. 50 yıllık Dormenciler anılarını anlatacaklar.. 50 yıllık Dormen repertuarının doruklarından minik sahneler tekrarlanacak..
Öyle de başladı.. Gecenin Osman Şengezer ile iki yıldızından Betül Mardin, bütün salonu avcunun içine alan anıları ile, kuruluş günlerini o kadar güzel anlattı ki..
Ardından tiyatronun ilk oyunu Papaz Kaçtı'nın finali, içlerinde Erol Günaydın'ın da olduğu gençlerle sahnelenince "Tamam" dedim.. ve orada kaldık..
Ondan sonrası, Dormen Tiyatrosu denince akla hiç gelmeyen, gelmesi mümkün olmayan sahne şovları.. Kral ve Ben'in Dormen'in 50 yılında ne işi var?.. Ya da adını bile doğru telaffuz edemediğim o antik Roma müzikalinin..
Maksat sahnede şov olsun.. Sahnede bir yığın ilk defa gördüğüm genç var. İyi de, ben onları görmeye gelmedim ki.. Ben 50 yılın Dormencilerini özledim.. Onları bekledim..
Tabii Erol Evgin .. Son günlerin en gözde starı.. Bütün gecelerin kurtarıcısı.. Tamam .. Tamam da.. Dormen Tiyatrosu'nun 50 yılında Erol Evgin var mı?.
Bir de Haldun Dormen gibi ustaya hiç yakışmayan bir temposuzluk..
Sarkıyor da, sarkıyor.. Davetiyelerde bitiş saati yazmış.. 22.30.. Gerçek bitiş saati 00.30.. Bir gece iki saat mı sarkar, Hoca?..
Ve final..
Gecenin en duygusal anı.. Kırmızı perde kalkacak.. Sahnede Dormen Tiyatrosu'nun elli yılında yer alıp da hayatta kalanlar, anıtlar görünecek..
Aynen öyle de oldu.. Ayağa fırlarken alkışlamak için geriye şöyle bir göz attım, salon ne yapıyor diye?..
Yarısı gitmişti.. Koltukların yarısı boşalmıştı..