HAFTA sonu bizim evde maç bayramı vardı.. Yani her maç günü bayram yerine dönüyor ev.. Maç bahane.. Maksat kılıbık olmayan arkadaşların bir araya gelmesi.. Maç saatinde dükkânında kadın konuklar yoksa, Ertekin bile geliyor..
Bir harala.. Bir gürele..
Bu hafta sonu bayram, maçın seyredildiği "Ev sineması"nın bulunduğu alt katta değil, yukarda yemek odası olarak kullandığımız mutfakta oldu..
Hani Güveç var ya, Güveç.. Kalamış'ta, size yazmıştım, o harika Türk yemekleri olan dükkân.. Onun sahibesi Nükhet Yürür bir sürpriz yapmış..
Saray usulü Çerkeztavuğu.. Makineye değmeden.. Tamamen Ubıh gelenekleri içinde elle yapılmış.. Tadar tatmaz anladım zaten.. Su katılmamış Ubıh Naciye Halam öleli beri böyle çerkeztavuğu yememiştim ki.. O tad 40 senedir damağımdaydı.
Dolmaları babaannesi yapmış.. Gençliğinde bir Ermeni komşusundan öğrendiği usulle.. Komşu yemin ettirmiş ona, baharat ve soğan oranını sır gibi saklayacaksın, diye..
Ve de bir irmik helvası.. Bizim en gurme Güven "Olmaz böyle şey" diye kalktı ayağa..
İki gün boyu evde maç değil, yemekler konuşuldu.. Bunca Galatasaraylının arasındaki tek Fenerli Muzo ilk defa dayak yemeden kurtuldu..
Teşekkürler Güveç!..
Bahar iyice gelsin, söz verdiğim kahvaltınıza da geleceğim, bahçeye, erguvan ağacının altına..