(İşte bir Şeniz yazısı daha.. Kız aldı başını gidiyor.)
FIKRALARDA bile yoktur, yarım hamile olmak. Ama hayatta var.
Bu devirde kadın olmak, yarı hamile olmak gibi bir şey. Aynı anda hem hamile olmak, hem olmamak, hem de olmak-olmamak gibi yani.
Hem set ve erkeksi savaşçı Zeyna, hem de giyinip süslenip Ken'i bekleyen Barbie Bebek olmak.
Hem erkeklerle, aynı okullarda eşit şartlarda okumak. Hatta daha iyi olmak. Hem de işe girebilmek için patronlara 30'una kadar evlenmeme, çocuk yapmama sözü vermek.
Her sabah çocuklarının anası, sevdiğinin kadını olarak uyanmak. Tüm dişi içgüdülerinle aynada hoş birini görene kadar çabalamak. Ve ardından ekmeğin peşine düşmek.
Erkek gibi çalışmak. İşinde mantıklı. Dışarda duygusal olmak. İşinde atik, yırtıcı, tuttuğunu koparan.
Evinde narin, hassas, şefkatli olmak. Güzellik bir yere kadar deyip. O bir yere bir türlü varamamak. Hiç bitmeyen güzel, bakımlı, ince, genç kalabilme çabaları vermek. Kozmetiklere, estetik müdahalelere servet yatırmak.
Nice okullar, üniversiteler okumak. Masterlar, doktoralar yapmak. Ama hayatın anlamını ille de bir erkekte bulmak.
Hem saygıdeğer eş, muhteşem ev sahibi, başarılı iş kadını. Hem de orospu olmak.
Çok ciddi toplantılar, büyük pazarlıklar yapmak. Bunları yaparken giydiğin ciddi pantolon takımların altına seksi jartiyer giymeyi unutmamak.
Ah seni becermek için ne taklalar atan bu adamların, senin namusunu korumak için seferber olup kurallar koymasına gülmek.
Bu devirde kadın olmak. Ardı ardına değişimler geçirmek. Bitmek tükenmek bilmeyen şizofreniler yaşamak.
Bu devirde kadın olmak. Dedim ya.. Yarı hamile olmak gibi bir şey. Aynı anda hem hamile olmak, hem olmamak, hem de olmak-olmamak gibi.