Aynı yere döneceksek neden gidiyoruz?
Aynı hikâyeye devam edeceksek neden bir umut bavul yapıyoruz?
Soluk almak için mi? Havalanıp gazozumuzun çıkması için mi?
"Bakın işte istersem gidiveririm" diyebilmek için mi?
İşte İstanbul'dayım, döndüm de ne oldu? Gittim de ne oldu?
Ne değişti? Hiçbir şey.
Bende farklılık oldu mu? Olmadı.
Peki neden birkaç günlüğüne bile olsa gitmek ister insan. Ait olduğu şehirden, hayattan, işten, güçten, aşktan neden uzaklaşmak ister?
Döneceğini, kaldığı yerden devam edeceğini bile bile neden gider?
Ne dersiniz; bizimki gitmek değil, bizimki tatil değil, bizimki kaçmak olmasın sakın.
Hatta kaçarmış gibi yapıp kıskıvrak yakalanmak.
Off yine yakalandım.