Davos'un "zirve" türü küresel organizasyonların rol modeli olduğunu biliyorum. Sonuçta dünya liderleri bir araya geliyor, siyasetten finansa, kadından çevreye, uzaydan küresel tehditlere dek pek çok alanda fikir üretiyor.
Moda olanı alıp içini boşaltma yeteneğimiz, "ikinci Davos olacak" iddiasıyla yola çıkıp bizi Uludağ Zirvesi'ne kadar götürdü. Yetmedi, Uludağ'ı görüp "ben de isterem" iştahını depreştirdi.
Kartepe'sinden Uzungöl'üne, Kartalkaya'dan Palandöken'e dek karlı dağı olanımız, "burası Davos olacak" demeye başladı. Davos Zirvesi'ni bir rakım sorunu sanıyor olabilirler. Oldu olacak başarıyı "altimetre" belirlesin…
Oysa zirve modelinde başarı kriterleri farklı;
1-Katılımın nicelik ve niteliği,
2-gündem belirleyiciliği ve
3-Somut sonuçlar üretilmesi…
Bunlara göre bizim Uludağ Ekonomi Zirvesi'ne bakıyorum, gayret var fakat yeterli değil. Acaba neden?
Lider ve konuşmacılar: Tebliğini sun, konuşmanı yap ve çek git. Halbuki Davos'ta dünyayı yönetsen dahi kalıyor, konuşuyor, tartışıyor ve başkalarını da dinliyorsun…
İşadamları: PİAR şirketlerinin metin yazarları tarafından üretilmiş "hijyen", yaratıcılıktan uzak, her biri diğerinin aynı, business geyiklerden oluşan metni okuyorlar. Suya sabuna dokunma ama "bir şey kaçırıyor muyum acaba?" kaygısını gidermek için orada görün…
Biz medya: "Bu kadar kalabalık hazır toplanmışken…" bir haber çıkar mı umuduyla Uludağ'ın kıvrım kıvrım ve bakımsız yollarına düş, eskimiş otellerin lobilerinde zaman geçir... Ben buna "gibi yapmak" diyorum. Benzerini "İstanbul Finans Zirvesi'nde yakinen yaşamış biri olarak yorumum şu: Davos bir rakım sorunu değil, içerik mucizesidir. Değer üretmeyen her zirve, eriyip gitmeye mahkûmdur.