Küresel kriz bir kez daha gösterdi ki serbest piyasa, onu kuralsızlığa taşıyanların elinde, ülkelerin de şirketlerin de canını yakabiliyor. Libor skandalıyla bu kuralsızlığın ne denli "organize işler" becerebildiğine tanık olduk. Kendi krizlerimiz, küresel skandalları aratmayacak "serbest piyasa mucizeleri(!)" ile doluydu.
Kendi bankasını boşaltan, ortağına kazık atan, müşterisini dolandıran ve devletine vergi takanın dilinde hep o şarkı vardı: "Serbest piyasa, kapitalizmin küresel refaha en büyük hediyesidir." "
Yüzde 1"den geldiğidir. Oligark bunların Rusya'daki adı olabilir fakat şimdi her ulusun başı, kendi oligarklarıyla belaya giriyor.
Rum Kesimi, bunlardan yalnızca biri... 2001 öncesi benzer skandalları Kıbrıs'ta offshore bankacılıkla bizim mini oligarklar oluşturmadı mı? 20 yılda 100 milyar $'lık kara para, Ada'nın taşıyamayacağı kadar büyük dert haline gelebilir.
Kayıp Yıllar 90'ları hatırlıyorum. O dönemde sanayiciyi dahi repodan kazanan haline getiren sıcak paracılar, finansal oligarklar, ülkeye girişte reel üretimi morfinliyor, ülkeden çıkınca da ardında "yıkım" bırakıyordu. Ancak şimdi dünya "regülasyon dönemine" giriyor. 7/24 ve saniye boşluk bırakmaksızın dünyayı ışık hızında turlayan finansal ağların üzerinde tiranlık peşinde koşan küresel oligarklara karşı "yaptırımlar" konuşuluyor.
IMF, Troyka, Avrupa Merkez Bankası ECB, Dünya Bankası ve diğerleri... Kurallı piyasa oluşturmak ve küresel oligarkları "regüle etmek" için eldeki kurumlar. Fakat sorun şu ki, bunları da denetleyecek "üst kurum" yok. Serbesti ile başıboşluk arasındaki ince koridorda konuşlanan ve ülkeleri dengesizleştirenleri "kurallı piyasa" ile çevrelemek, başarısı yılların ardından gelecek zorlu uğraş olacak.
Kural koyucunun "niyeti farklılaştığında" sistemin çalışmayacağı ortada... Rum Kesimi'ne gitmeye gerek yok, burnumuzun dibinden bir örnek, bizim BDDK. Bankaları denetlesin ve düzenlesin diye kurduk ancak şimdi "kendi evlatlarının başını yemeye başlayan" bankaların bodyguardlığını yapıyor.